خستگی می تواند در ثبات پویای ورزشکاران سالم و آسیب دیده اختلال ایجاد کند. اثر استفاده از نواربندی مچ پا بر بهبود ثبات پویا پس از خستگی در ورزشکاران ناشناخته است. هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر نواربندی مچ پا بر تعادل پویا قبل و پس از خستگی در ورزشکاران با و بدون بی ثباتی مزمن مچ پا، بود. 20 ورزشکار زن شامل 10 فرد با بی ثباتی مزمن مچ پا (سن 98/1±20/22 سال، قد 74/2±80/163 سانتیمتر، وزن 10/7±68/58 کیلوگرم، شاخص ناتوانی مچ پا و پا 03/1±78/80%و شاخص ورزشی مچ پا و پا 75/1±10/65%) و 10 فرد سالم (سن 67/0±70/21 سال، قد 06/5±90/162 سانتیمتر، وزن 04/7±10/59 کیلوگرم، شاخص ناتوانی مچ پا و پا و شاخص ورزشی ناتوانی مچ پا و پا 100%) در تحقیق شرکت نمودند. آزمودنی-ها در دو جلسه مجزا با شرایط متفاوت، بدون نواربندی و با نواربندی به شیوه بسکت ویو، در تحقیق شرکت نمودند. در هر جلسه سه کوشش از فعالیت پرش - فرود، قبل و پس از خستگی عملکردی، انجام شد. فعالیت پرش - فرود شامل فرود یک پا روی صفحه نیرو از ارتفاعی معادل 50 درصد حداکثر ارتفاع پرش هر آزمودنی، از وضعیت 70 سانتیمتری از مرکز صفحه نیرو، در نظر گرفته شد. مدت زمان رسیدن به ثبات در جهات قدامی - خلفی، داخلی - خارجی و عمودی اندازه گیری شد. سه آنالیز مجزا با آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر با دو عامل درون گروهی(شرایط و زمان) برای هر متغیر، در هر گروه انجام شد. به منظور ارزیابی تغییرات دامنه حرکتی، قبل و پس از نواربندی، از آزمون تی همبسته استفاده شد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که، در گروه ورزشکاران سالم، در تی تی اس داخلی - خارجی و تی تی اس عمودی، تفاوت معنی دار بین شرایط متفاوت وجود داشت (001/0=p و 52/7=f)، (004/0=p و 69/9=f). آزمون تعقیبی بونفرونی نشان داد که در شرایط با نواربندی تی تی اس داخلی - خارجی قبل از خستگی سریعتر از حالت پس از خستگی است و در شرایط بدون نواربندی، تی تی اس عمودی قبل از خستگی، سریعتر از پس از خستگی است. در گروه ورزشکاران آسیب دیده نیز، در تی تی اس داخلی - خارجی و عمودی، تفاوت معنی دار بین شرایط متفاوت وجود داشت (001/0=p و57/10=f)، (001/0=p و 27/14=f). آزمون تعقیبی بونفرونی نشان داد که در شرایط بدون نواربندی، تی تی اس داخلی - خارجی قبل از خستگی سریعتر از حالت پس از خستگی است، در هر دو شرایط با و بدون نواربندی تی تی اس عمودی قبل از خستگی، سریعتر از حالت پس از خستگی است و پس از نواربندی سریعتر از قبل از نواربندی است. تفاوت معنی داری در تی تی اس قدامی - خلفی، در دو گروه وجود نداشت (05/0?p). تفاوت معنی داری در میزان دامنه حرکتی فعال، قبل و پس از نواربندی در دو گروه وجود داشت (05/0?p). بنابراین نواربندی در ورزشکاران با بی ثباتی مزمن مچ پا بدون خستگی، منجر به بهبود تعادل پویا در جهت عمودی می شود. نواربندی پس از خستگی منجر به بهبود تعادل پویا در ورزشکاران با و بدون بی ثباتی مزمن مچ پا نمی شود.