این پژوهش با هدف بررسی ارتباط تعهد زناشویی با کیفیت رابطه در زنان دبیر و خانه دار تهرانی انجام گرفت. جامعه مورد مطالعه زنان دبیر و خانه دار متاهل و زیر 50 سال تهرانی بودند. نمونه مورد نظر شامل 90دبیر زن و 90 زن خانه دار بودکه به گونه در دسترس از این جامعه انتخاب گردید. برای سنجش تعهد از پرسشنامه تعهد زناشویی (آدامز و جونز، 1997) که سه بعد تعهد شخصی، اخلاقی و ساختاری را می‏سنجد و برای کیفیت رابطه از پرسشنامه کیفیت زناشویی (باسبی، لارنس و کریستنسن، 1995) استفاده شد. برای تحلیل داده ها از آزمون ضریب همبستگی پیرسون، آنالیز واریانس چند متغیره و آزمون t مستقل استفاده شد. نتایج بدست آمده نشان داد که بین تعهد زناشویی و کیفیت رابطه هم در زنان خانه دار(80/0r=) و هم در زنان دبیر (31/0r=) رابطه معناداری وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد بین مولفه های تعهد زناشویی(تعهد شخصی، تعهد اخلاقی و تعهد ساختاری) با نحوه آشنایی، میزان درآمد و میزان تحصیلات و بین کیفیت رابطه با میزان تحصیلات ومیزان درآمد رابطه معنی داری وجود دارد. یافته های جانبی حاکی از آن بود که بین دو گروه به لحاظ کیفیت رابطه تفاوت معناداری به نفع گروه شاغل وجود دارد (میانگین شاغلین: 61/0غیرشاغلین: 48/0) و بین دو گروه به لحاظ تعهد زناشویی نیز تفاوت معناداری به نفع گروه شاغل وجود دارد (میانگین شاغلین: 160/0، میانگین غیر شاغلین: 147/0) مهمترین پیشنهاد کاربردی این پژوهش آموزش پیشگیرانه ضابطه‏های کیفیت زناشویی به فراگیران به ویژه در سطوح دبیرستان و دانشگاه و آموزش مشاوران خانواده در راستای ارتقا کیفیت زناشویی و ثبات نظام خانواده است.