امروزه تخصیص پویای منابع فرکانس و توان در دسترس، نقش حیاتی را در بهبود عملکرد سیستم های چندکاربره بازی می کنند. در این پایان نامه نحوه ی تخصیص منابع فوق جهت افزایش ظرفیت گذردهی و کاهش توان کل ارسالی مورد بررسی قرار می گیرد. مسئله تخصیص زیر حامل ها از جمله مسائل غیرمحدب می باشد. به عبارت دیگر، جوابی بهینه به شکل بسته و یا به کمک روش های عددی برای این دسته از مسائل قابل محاسبه نمی باشد. در این پایان نامه سعی گردیده است راهکارهایی جهت ساده سازی این مسائل و رسیدن به یک راه حل زیر بهینه با عملکرد مطلوب ارائه گردد. در این خصوص، با هدف بیشینه کردن ظرفیت یا کاهش توان ارسالی، مسئله ی تخصیص زیرحامل ها را به یک مسئله ی معروف ریاضی به نام مسئله تخصیص تبدیل کرده، که این مسئله خود توسط الگوریتم هانگرین با پیچیدگی محاسباتی پایین قابل حل می باشد. در نهایت نرخ گذردهی روش های پیشنهادی با روش بهینه در حالتی که تعداد پارامترهای بهینه سازی کم می باشند، مقایسه گردیده و نشان داده شده است که روش های پیشنهادی از عملکرد بسیار مطلوبی در مقایسه با روش های مطرح شده در مراجع برخوردار می باشند.