در این رساله تلاش شده است تا ضمن شناخت علل و انگیزه های مهاجرت و جابجایی افراد در کشور، تأثیر مهاجرت بر عرضه نیروی کار در کشور و به ویژه استان یزد مورد بررسی قرار گیرد. برای تخمین مدل مورد نظر ضمن بهره‏گیری از نتایج حاصل از مطالعات پیشین، از آمار رسمی کشور و تکنیک‏های اقتصادسنجی در قالب نرم‏افزارهای مختلف استفاده شده و مدل پژوهش با استفاده از داده‏های مقطع زمانی دوره ده ساله 85-1375 استان‏های کشور تخمین و آزمون شده است. بنا بر یافته‏های این پژوهش، طی دوره 85-1375، مهاجرت ‏پذیری تأثیر مثبت و معنی‏داری بر عرضه نیروی کار داشته است. علاوه بر این طی دوره مورد بررسی، مهاجران با در نظر گرفتن شاخص‏‏های مسکن، امنیت و همچنین صنعتی بودن استان مقصد و بدون توجه به اختلاف سطح درآمد سرانه و نرخ بیکاری استان‏ها تصمیم به مهاجرت یا سکونت گرفته‏اند. براساس یافته‏های این پژوهش و تأثیر مثبت مهاجرت بر عرضه نیروی کار، در سطح کشور پدیده مهاجرت می‏تواند با جابجایی نیروی کار، به رفع معضل بیکاری کمک شایانی کند؛ اما در سطح منطقه، مهاجرت ضمن برهم زدن تعادل نیروی کار در مبدأ و مقصد، ممکن است سطح امنیت و وضعیت مسکن در مقصد را نیز در معرض تغییر و تحول قرار دهد. در حالت اول اتخاذ سیاست‏هایی جهت تشویق افراد به مهاجرت و در حالت دوم سیاستگذاری و ایجاد امکانات مورد نیاز گروه‏های سنی مختلف به ویژه جوانان که باعث انصراف آنان از تصمیم به مهاجرت می‏شود، پیشنهاد می‏گردد.