یکی از مشکلات عمده ای که امروزه بافت های کهن شهری از جمله بافت تاریخی شهر شیراز با آن مواجه است آشفتگی و ناکارآمدی شبکه ارتباطی می باشد. بطوریکه علاوه بر مشکل عدم دسترسی مناسب ساکنین، تداخل شدید سواره و پیاده و دسترسی دشوار خدمات شهری و اورژانس نیز در این نواحی نمود داشته است. تجربه مداخله در بافت های کهن نشان داده است که استراتژی های حمل و نقل پایدار همچون پیاده روی، دوچرخه سواری و حمل و نقل عمومی یکی از کارآمدترین روش ها جهت ساماندهی وضعیت نابهنجار ترافیک پیاده و سواره، کاهش آلودگی های محیطی و همچنین جلوگیری از بروز مسائل تهدید کننده امنیت و سلامت انسان در این محدوده می باشد. در پژوهش حاضر که با هدف ساماندهی نظام حرکتی و احیاء هسته مرکزی شهر شیراز انجام شده است با استفاده از روش تحلیلی- تطبیقی پس از بررسی جایگاه کشورهای پیشگام در بکارگیری استراتژی ها و ابزارهای مداخله در بافت های کهن، شناخت ویژگی های نظام حرکتی و تردد سواره، پیاده، دوچرخه و حمل و نقل عمومی در شهر شیراز حاصل شده است. با تکمیل پرسشنامه توسط شهروندان، میزان تمایل ایشان به استفاده از مدهای حرکتی سنجیده شده و با استفاده از تکنیک swot وضعیت مدهای حمل و نقلی در منطقه مورد تحلیل قرار گرفته پیشنهادات مقتضی ارائه گردیده است. سپس به منظور اولویت بندی اجرایی سیستم های حمل و نقل هوشمند (its) به عنوان یکی از ابزارهای مفید جهت پیاده سازی استراتژی های حمل و نقل سبز، مصاحبه هایی با کارشناسان ترافیک صورت گرفته که در نهایت پروژه هایی ویژه جهت دستیابی به اهداف، تعریف شده است.