در این تحقیق، تاثیر مواد افزودنی بر نرخ تشکیل، تجزیه و پایداری هیدرات متان و هم چنین میزان ذخیره سازی گاز متان در هیدرات مورد بررسی قرار گرفت. مواد افزودنی استفاده شده، نشاسته ذرت و یک سورفکتنت آنیونی (آمونیوم لوریل اتر سولفات) انتخاب شد. تاثیر این دو ماده بر نرخ تشکیل، تجزیه و پایداری هیدرات متان، در 5 غلظت 200، 400، 600، 800 و ppm1000 بررسی شد. نتایج نشان می دهد که نشاسته ذرت در غلظت های پایین تاثیری بر نرخ تشکیل هیدرات ندارد اما در غلظت های 600، 800 و ppm1000 نرخ تشکیل هیدرات را افزایش می دهد. به هر حال آمونیوم لوریل اتر سولفات در همه غلظت ها نرخ تشکیل هیدرات را افزایش می دهد. نشاسته ذرت در غلظت ppm800 بیشترین تاثیر را در ذخیره سازی گاز متان در هیدرات داشت که تقریبا 5/2 برابر میزان گاز ذخیره شده در هیدرات تولید شده از آب خالص در شرایط یکسان می باشد. هم چنین نرخ تجزیه هیدرات متان تحت تاثیر این دو ماده در فشار محیط و دماهای 4- و 1- درجه سانتیگراد (زیر نقطه انجماد آب) مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که بیشترین میزان متان تجزیه شده، در ابتدای فرآیند تجزیه رخ می دهد و سپس این مقدار کاهش می یابد. هم چنین در همه غلظت ها (به جز ppm1000 آمونیوم لوریل اتر سولفات)، میزان تجزیه هیدرات متان در دمای °c1-، کمتر از میزان تجزیه در دمای °c4- می باشد. به علاوه هیدرات گاز متان تشکیل شده در حضور ppm800 نشاسته ذرت، پایداری بیشتری نسبت به هیدرات تشکیل شده در دیگر غلظت ها دارد. اگرچه آمونیوم لوریل اتر سولفات در همه غلظت ها میزان گاز ذخیره شده در هیدرات را افزایش می دهد، اما در مقایسه با نشاسته ذرت دارای پایداری کمتری است.