امروزه رشد و توسعه اقتصادی بدون توجه به بخش صنعت امکان پذیر نیست. ایران با در اختیار داشتن منابع عظیم نفت و گاز از یک سو و معادن فراوان از سوی دیگر، پتانسیل رشد صنعتی بالایی را دارا می باشد که با سیاست های درست و بنیادی می تواند بخش عظیمی از نیروی کار کشور را سازماندهی کند. سیاست های پولی، مجموعه تصمیمات و اقدامات مقامات پولی کشور در کنترل عرضه و تقاضای پول برای تاثیرگذاری بر سطح فعالیت های اقتصادی می باشد. با توجه به اهمیت اشتغال و نقش آن در ارتقاء فرد و جامعه ، در این رساله به بررسی ارتباط اشتغال ایجاد شده در بخش صنعت و یکی از مهمترین متغیرهای سیاست پولی یعنی حجم نقدینگی در اقتصاد ایران پرداخته شده است. برای بررسی روابط بین متغیرهای اشتغال، حجم نقدینگی، حداقل دستمزد واقعی پرداختی به کارگران، ارزش افزوده بخش صنعت در دوره زمانی 1387-1358 از داده های سالانه و روش خود بازگشت برداری (var) استفاده شده است. همچنین به منظور بررسی اثر شوک های وارده برمتغیرها بر روی اشتغال بخش صنعت توابع واکنش آنی و تجزیه واریانس الگو برآوردگردیده است. نتایج نشان می دهد اشتغال بخش صنعت رابطه مثبت با ارزش افزوده و با حداقل دستمزد رابطه منفی دارد. همچنین با افزایش میزان حجم نقدینگی، میزان شاغلین بخش صنعت به طور متوسط در بلندمدت افزایش می یابد. نتیجه حاصل شده، تاییدی بر فرضیه این رساله مبنی بر اثر مثبت افزایش حجم پول بر سطح اشتغال بخش صنعت در اقتصاد ایران می باشد. همچنین فزونی سهم متغیر حجم نقدینگی در نوسانات اشتغال بخش صنعت نسبت به سایر متغیرها از دستاوردهای دیگر این رساله است.