تحقیق حاضر به تبیین آموزه های علمی در قرآن کریم پرداخته است. و به دلیل اقبالی که برخی از مفسرین به استناد آموزه های علمی داشته اند، صحت و سقم این موارد، مهم به نظر می رسد. البته در این پژوهش نظریات علامه طباطبایی و مکارم شیرازی به دلیل توجه به این دو تفسیر در دوران معاصر، شاخص قرار گرفته و به نقد و بررسی آموزه های علمی از دیدگاه این دو بزرگوار پرداخته شده است. آنچه در این اثر مسلم گردید آن است که رویکرد علمی علامه در آیات قرآن کریم، مثبت ارزیابی شد؛ هر چند در بسیاری از موارد راه احتیاط را در پیش گرفته اند. مکارم شیرازی با نصیب افزون تری از علوم بشری در تفسیر خود مستفید شده اند؛ اما بر خلاف علامه نسبت به صدور حکم بی پروا عمل می نمایند. مفسران مذکور در بیش از یازده مورد، در علمی بودن آیات اشتراک نظر دارند لکن در سازه های تفسیری افتراق دیدگاه داشته اند. در هیجده مورد سکوت نموده اند که البته گاه یکی از دو بزرگوار و گاه هردو موضوع را مسکوت نهاده اند. فارغ از این امر که دو مفسر در انتخاب مولفه های خود متفاوت هستند؛ اما مبرهن است که هر دو بزرگوار، تفسیر علمی را پذیرفته و در برخی آیات به اعجاز علمی آن حکم نموده اند. کلیدواژه ها: تفسیر علمی، المیزان، نمونه، اعجاز علمی؛