یکی از مهمترین ابزارهای کارآمد در سیاستگذاری اقتصاد کلان نرخ بهره است . بر اساس ادبیات اقتصادی ، رابطه تنگاتنگی بین نرخ تورم و نرخ بهره وجود دارد. دولتها همواره برای مهار تورم اقدام به اعمال سیاستهای پولی مختلفی می کنند . سیاستهای پولی از طریق کانالهای مختلف اقتصاد کشور را تحت تاثیر قرار می دهد که یکی از آنها کانال تغییرات نرخ بهره است که منشاء تاثیرات قابل توجهی بر متغیرهای اقتصادی از جمله نرخ تورم است. استدلال طراحان قانون کاهش نرخ سود بانکی ، این است که با اجرای این قانون ، نرخ تورم کاهش می یابد . در حالیکه منتقدان این طرح ، شرط اساسی کاهش نرخ بهره را کاهش نرخ تورم و به تبع آن تعدیلات انتظارات تورمی مردم و در نهایت مثبت شدن نسبی نرخ بهره بانکی می دانند . لذا از دید آنان کاهش نرخ بهره بانکی تنها در افق بلند مدت و در سایه کاهش تدریجی نرخ تورم در این کشورها امکانپذیر است. در این راستا این مقاله رابطه بین تغییرات نرخ بهره و تورم را با رویکرد "اثر فیشر" بررسی می کند.هدف این تحقیق این است که با آزمون دو فرضیه تحقیق، صحت این استدلال را به آزمون گذارد که نرخ سود بانکی با نرخ تورم رابطه معناداری داشته و نوسانات نرخ سود بانکی و نرخ تورم رابطه علی با یکدیگر دارند. از این رو جهت رسیدن به هدف مورد نظر ، روش "انگل - گرنجر" در سناریوهای مختلف ، با متغیرهای جایگزین مختلف برای نرخ سود اسمی مورد استفاده قرار گرفته است. نتایج حاصله با تائید فرضیه های تحقیق بیانگر آن است که همانند بسیاری از کشورهای توسعه یافته یا در حال توسعه ، در بلند مدت برای اقتصاد ایران نیز تغییرات در نرخ سود اسمی را می توان با تغییرات نرخ تورم توضیح داد. در انتها بر مبنای نتایج به دست آمده سعی شده است تا توصیه های سیاستی مناسب برای سیستم مالی و صنعت بانکداری ارائه شود.