چکیده هدف پژوهش حاضر مقایسه تاثیر محرک های دارای بار هیجانی متفاوت (شاد، غمگین و خنثی) بر ادراک زمان در کودکان مبتلا به اوتیسم و کودکان عادی است. روش : به این منظور سیزده کودک مبتلا به اوتیسم با عملکرد بالا از رده ی سنی پنج تا پانزده سال از میان مددجویان مراکز توانبخشی تبریز و سیزده کودک عادی انتخاب شد که این تعداد از نظر سن و جنس با نمونه-ی مورد بررسی همتا گردید. عملکرد بالای کودکان مبتلا به اوتیسم توسط پرسشنامه ی سنجش دامنه ی اوتیسم مشخص گردید سپس آزمون بازتولید زمان در دو سطح دوهزار و هفت هزار میلی ثانیه بر روی دو گروه اجراشد. دادهها به کمک نرم افزار اس پی اس اس پانزده و با استفاده از شاخص های آمار توصیفی و تحلیل واریانس مختلف مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها : نتایج مطالعه ی حاضر نشان داد که کودکان مبتلا به اوتیسم الگوی متفاوتی از بازتولید زمانی نسبت به کودکان عادی داشتند طوری که گرایش به بازتولید کمتر زمان داشتند و این الگو در هر دو زمان تقریبا ثابت بود.