چکیده: ارتباطات در بالندگی سازمان ها نقش اساسی دارد .سطح مطلوبی از ارتباطات سازمانی میان افرادمیتواند بستر تعامل سالم وسازنده را برای تعالی انسان وسازمان فراهم آورد.ارتباطات موثر میان کارکنان ومدیران،منجر به وضوح نقش بیشتر وکاهش ابهام نقش درسازمان میشود.بعلاوه انتظارات متناقض در ارتباط با یک نقش در سازمان منجر به کاهش کیفیت ارتباطات خواهد شد.هدف این تحقیق ارائه مدل علی ارتباطات سازمانی و ابهام و تعارض نقش ،با نقش واسطه ای تاب آوری می باشد.نمونه تحقیق شامل200نفر از کارکنان اداری نواحی چهارگانه آموزش وپرورش شیراز میباشد.جهت جمع آوری داده از پرسشنامه های ارتباطات سازمانی کارین وپتلزبرگ (2001)، پرسشنامه کانر ودیویدسون(2003)وپرسشنامه ابهام وتعارض نقش ریزو وهاوس (1970)وجهت تحلیل داده از روش تحلیل مسیر و نرم افزار لیزرل وspssاستفاده شد.نتایج نشان داد ارتباطات سازمانی اثر مستقیم بر ابهام نقش کارکنان وتاب آوری اثر مستقیم بر ابهام وتعارض نقش کارکنان دارد.همچنین ارتباطات سازمانی اثر مستقیم بر تاب آوری کارکنان دارد.بعلاوه ارتباطات سازمانی اثر غیر مستقیم بر ابهام وتعارض نقش کارکنان دارد.نتایج حاصل از رگرسیون نشان داد ،کانال ارتباطات و سبک ارتباطات نقش معناداری در پیش بینی ابهام نقش داشته اند.همچنین سبک ارتباطات و کانال ارتباطات نقش معناداری در پیش بینی تعارض نقش داشته اند.بعلاوه محتوای ارتباطات و سبک ارتباطات نقش معناداری در پیش بینی تاب آوری داشته اند. سازمانها نیازمند ایجاد شرایطی جهت کاهش ابهام و تعارض نقش در بین کارکنان می باشند.بهبود کیفیت ارتباطات میان فردی و همچنین افزایش ارتباطات میان کارکنان و مدیران می تواند کاهش ابهام و تعارض نقش در سازمان و افزایش تاب آوری افراد را به دنبال داشته باشد. واژگان کلیدی:ارتباطات سازمانی،تاب آوری،ابهام وتعارض نقش.