در عصر حاضر تحولات شگرف دانش مدیریت، وجود نظام ارزیابی عملکرد را اجتناب ناپذیر کرده است ، به گونه ای که فقدان نظام ارزیابی در ابعاد مختلف سازمان ، اعم از ارزیابی در استفاده از منابع و امکانات، اهداف و استراتژی ها، مدیران و کارکنان را، به عنوان یکی از علائم بیماری های سازمان قلمداد می کنند. با توجه به اهمیت موضوع ارزشیابی عملکرد ضروری است که سازمانها در جهت اثربخش تر نمودن آن اقدام کنند. ارزیابی کل نظام ارزشیابی عملکرد و اجزای آن به صورت ادواری، می تواند اثربخشی آن را افزایش دهد. این گونه ارزیابی ها ضروری است چون از یک طرف مشخص می کند که مقاصد مربوط به ارزیابی و پرورش ، تا چه حد تحقق یافته اند و از طرف دیگر می توان بر پایه این ارزیابی ها، شیوه های جاری ارزشیابی عملکرد را اصلاح نمود و استراتژی های اثر بخش تری برای بهسازی عملکرد، تدوین و اجرا کرد. هدف این پژوهش تعیین تأثیر نظام ارزیابی عملکرد کارکنان بر بهبود عملکرد کاری کارکنان اداره کل حمل و نقل و پایانه های استان اصفهان می باشد. این پژوهش از لحاظ هدف جزء پژوهش های کاربردی و از لحاظ ماهیت و روش جزء پژوهش های توصیفی- پیمایشی است. در این پژوهش نظام ارزیابی عملکرد از دو بعد فرایند ارزیابی و فرد ارزیاب مورد بررسی قرار گرفته و برای بهبود عملکرد نیز ابعاد رضایت شغلی، انگیزش شغلی و رشد و توسعه فردی در نظر گرفته شده اند. نمونه آماری این پژوهش را 80 نفر از کارکنان اداره کل حمل و نقل و پایانه های استان اصفهان در سال 1391 تشکیل می دهند که برای جمع آوری آن از روش سرشماری استفاده شده است. برای بررسی نظام ارزیابی عملکرد از پرسشنامه (ادراک از ارزیابی عملکرد ) تدوین شده توسط دورکی و ایوانز استفاده شده است و برای بهبود عملکرد نیز از پرسشنامه محقق ساخته بر اساس پرسشنامه رضایت شغلی اسمیت و همکاران، رشد و توسعه فردی دورکی و ایوانز و نظریه انگیزش شغلی هرزبرگ استفاده شده است . ضریب آلفای کرونباخ برای کل پرسشنامه 92/0 به دست آمده که نشان می دهد پرسشنامه از پایایی خوبی برخوردار است. برای تجزیه و تحلیل داده ها و آزمون فرضیه ها نیز نرم افزار spss مورد استفاده قرار گرفته است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که هر دو بعد فرایند ارزیابی و فرد ارزیاب بر بهبود عملکرد و ابعاد آن موثر بوده اند. هم چنین تأثیر فرد ارزیاب بر بهبود عملکرد بیشتر از فرایند ارزیابی بر بهبود عملکرد بوده است. در بین ابعاد نیز بیشترین تأثیر را فرد ارزیاب بر رشد و توسعه فردی با ضریب رگرسیونی 515/0 داشته است.