افزایش بقایای آلی علاوه بر افزایش کیفیت خاک، بر بهبود ذخیره کربن آلی تأثیرگذار بوده و از فرسایش خاک نیز جلوگیری می کند و مدیریت خاک به ویژه کنترل فرسایش و رسوب، می تواند شرایط مناسبی برای ترسیب کربن فراهم نماید. تحقیق حاضر به بررسی اثر مواد آلی بر توان ترسیب کربن آلی خاک در بازه های زمانی متفاوت در شرایط گلخانه ای می-پردازد. به این منظور، آزمایش ها به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی صورت گرفت. تیمارها شامل؛ دو خاک با بافت متفاوت شامل خاک ماسه ای (بافت شنی) و خاک زراعی (بافت لوم شنی)، دو نوع مواد آلی شامل؛ یونجه و کاه و کلش گندم (منبع گیاهی)، هر یک در سه سطح (صفر، 1 و 3 درصد وزنی) در سه بازه زمانی 40 روزه بود. تمام آزمایش ها در سه تکرار انجام شد. تیمارها به مدت 4 ماه در شرایط کنترل شده درجه حرارت و رطوبت ظرفیت زراعی خوابانیده شد. پس از هر بازه زمانی 40 روزه، نمونه برداری از خاک صورت گرفت. نتایج حاکی از آن بود که در خاک زراعی ، توان ترسیب تیمار کاه و کلش 12 درصد بیشتر از یونجه است. همچنین در بازه زمانی صفر تا 40 روز نسبت به بازه های زمانی دیگر، میزان ترسیب کربن آلی 10 درصد بیشتر بود. نتایج نشان داد که میزان کربن خارج شده در تیمارهای مورد مطالعه ، بین 4/11 تا 2/42 تن در هکتار متغیر است که ارزش اقتصادی آن معادل 8 تا 31 هزار دلار می باشد. یافته های این تحقیق اهمیت پرداختن بیشتر به نقش مدیریت مواد آلی و زمان در جهت ذخیره و ترسیب کربن آلی خاک را در جهت جلوگیری از افزایش گرمایش جهانی نشان می دهد.