نام پژوهشگر: محمد مهدی امیری

بررسی مشخصه های دینامیکی برج های مخابراتی به روش تحلیلی و اندازه گیری مقیاس کامل تحت اثر باد
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی - دانشکده مهندسی عمران 1391
  محمد مهدی امیری   محمود یحیایی

برج های مخابراتی از جمله سازه هایی می باشند که به دلیل بالا بودن نسبت ابعادی جزء ساختمانهای لاغر محسوب شده و یکی از مهمترین عوامل در طراحی آنها درک صحیح رفتار دینامیکی آنها تحت اثر بارهای جانبی مانند باد و زلزله می باشد. دقیق ترین روش برای درک رفتار دینامیکی این سازه ها استفاده از اندازه گیری مقیاس کامل است که طی آن رفتار واقعی سازه و مشخصه های دینامیکی مانند فرکانس های ارتعاش طبیعی، میرایی و اشکال مودی بدست می آید. با توجه به محدودیت تعداد این برج های مخابراتی و جدید بودن موضوع اندازه گیری مقیاس کامل سازه ها نسبت به سایر موضوعات مطرح در رشته عمران، تا کنون تعداد محدودی اندازه گیری مقیاس کامل بر روی برج های مخابراتی انجام شده است که این مساله باعث کمبود اطلاعات در این زمینه و در نتیجه عدم ارائه پیشنهاد جامع و کامل در آیین نامه ها در خصوص مشخصه های دینامیکی می باشد. به منظور تکمیل اطلاعات مربوط به مشخصه های دینامیکی و اندازه گیری های مقیاس کامل بر روی برج های مخابراتی، این رساله به بررسی رفتار دینامیکی این برج ها به روش تحلیلی و اندازه گیری مقیاس کامل تحت اثر باد می پردازد. در این تحقیق پس از بررسی بر روی مطالعات و اندازه گیری های انجام شده و استفاده از اندازه گیری های چند برج مخابراتی دیگر، مجموعه ای از اندازه گیری ها بر روی برج چند منظوره میلاد تهران انجام شده است. رکوردهای حاصل از این اندازه گیری ها تحت پردازش و فیلتراسیون قرار گرفته و نتایج آن که شامل فرکانس های ارتعاش طبیعی و نسبت های میرایی سازه تا مودهای بالا نیز می باشد با نتایج سایر برج های مخابراتی مقایسه شده و مورد بررسی قرار گرفته است. بر این اساس دیاگرامی جهت برآورد نسبت میرایی برج های مخابراتی در مودهای مختلف سازه که تابعی از فرکانس و نسبت ابعادی آن می باشد پیشنهاد گردیده است تا در زمان طراحی بتوان مقدار دقیق تری از نسبت میرایی مودهای مختلف محاسبه نمود. در این تحقیق همچنین زمان مورد نیاز برای انجام اندازه گیری مقیاس کامل برای سازه برج مخابراتی مورد بررسی قرار گرفته و مناسبترین زمان لازم برای ثبت ارتعاشات سازه به نحوی که کمترین میزان خطای تصادفی بودن این ارتعاشات را در بر گیرد، پیشنهاد شده است.