سازه های ساختمانی بخش عمده ای از سازه های مهندسی را تشکیل می دهند. در این سازه ها نظر به ماهیت بارهای وارده نیاز به سیستم های متفاوت جهت تحمل بارهای خارجی مطرح می شود. بارهای وارده را بر حسب راستای اعمال بار می توان به دو دسته تقسیم کرد. گروه اول بارهای قائم می باشند که عمدتأ ناشی از نیروهای ثقلی هستند و گروه دوم بارهای جانبی می باشند که دو منبع اصلی آنها نیروهای ناشی از باد و زلزله است. در طول زمان مطالعات زیادی بر روی سیستم های میراگر، جداگرهای لرزه ای و اصلاح خاک انجام شده است. این سیستمها با جذب و استهلاک درصد بالایی از انرژی ورودی به سازه، شرایط ایمن و پایداری را نسبت به ساختمان های مشابه فراهم می کنند. در تحقیق حاضر دو نوع سیستم میراگر در زیر فونداسیون با یکدیگر مقایسه شده اند. ابتدا تحلیل بر روی یک فونداسیون نواری واقع بر خاک، بدون میراگر تحت نیروی زلزله صورت پذیرفته است. برای ارزیابی میزان تاًثیر سیستم های میراگر یک بار خاک موجود با لاستیک مخلوط شده و در زیر پی قرار گرفته است و بار دیگر تعدادی بالشتک بتنی در چند ردیف بر روی هم زیر فونداسیون جای گرفته اند. عکس العمل ها شامل نشست پی و مقدار شتاب در سطح زمین در این سه حالت مقایسه گشته اند. نتایج نشان داده است که هر دو سیستم میراگر تاًثیر به سزایی در مستهلک کردن نیروهای وارده دارند. سیستم بالشتک های بتنی کارآیی بیشتری را از خود نشان داده است.