سازمان جهانی تجارت با 157 عضو دائم و ناظر نزدیک به 97 درصد از تجارت جهانی را در اختیار دارد؛ عضویت در این سازمان علی رغم مسائل و فشارهایی که ممکن است در کوتاه مدت برای کشور داشته باشد، بدون تردید در بلند مدت منافع فراوانی خواهد داشت و امری اجتناب ناپذیر می نماید. آزادی تجارت، کاهش تعرفه ها و حذف موانع غیر تعرفه ای، از اصول و اهداف سازمان جهانی تجارت است. در همین راستا قواعد و مقرراتی در این سازمان تدوین شده که هر کشور متقاضی عضویت باید قوانین و مقررات داخلی خود را با این قواهد تطبیق دهد. از جمله قوانین داخلی ایران که اهمیت فراوانی در زمینه تجارت خارجی دارد و نیازمند مطابقت با مقررات سازمان جهانی تجارت است قانون مقررات صادرات و واردات می باشد. در این مقاله به بررسی تطبیقی مفاد این قانون با موافقت نامه های متناظر سازمان جهانی تجارت در سه زمینه حمایت از تولیدات داخلی، محدودیت های وارداتی و تشویق صادرات می پردازیم.