چکیده بدون شک مدینه به عنوان اولین حوزه حدیثی است که آبشخوار دیگر مکاتب و حوزه های حدیثی فریقین می باشد. از این رو بازشناخت راویان پر کاری که در این حوزه فعالیت های حدیثی داشته اند ضروری می نماید. در این حوزه، همانگونه که بخاطر حضور پیامبر اکرم(ص) و حضور حداکثری صحابی آن بزرگوار، فعالیت های حدیثی اهل سنت از رونق قابل توجهی برخوردار بوده، بدلیل حضور حداکثری اهل بیت گرامی آن حضرت در مدینه، مدرسه حدیثی امامیه نیز قوّت زیادی داشته بطوری که می بینیم بسیاری از راویان امامیه از دیگر شهرها رنج سفر بجان می خریدند و با تمامی محدودیت هایی که حضور در مدینه برای ایشان بهمراه داشت بر خود لازم می دانستند در این پایگاه بزرگ علمی حضور یابند و گاه چندین سال در این شهر توطّن نموده به کسب معارف اهل بیت(ع) همت گمارند. برگذاری جلسات متعدد علمی توسط خاندان رسول اکرم(ص) بهمراه تلاش فراوان راویان امامیه در فراگیری دانش آن بزرگواران، موجب گردید دانشوران فراوانی در حوزه تربیت یابند و با سفر به شهرهای خود چون کوفه، بغداد، قم و ری ... موجبات نشر و گسترش دانش اهل بیت را در غالب احادیث مرویه از ایشان فراهم آورند. در این پایان نامه بر آنیم که فعالیت های حدیثی راویان امامیه در این حوزه که اولین حوزه حدیثی امامیه نیز محسوب می شود را به تصویر بکشیم و شرح حال برخی از این راویان پرکار را نمایان گردانیم. این نوشتار در پنج فصل تدوین گردیده که فصل اول، خود در دو بخش به تبیین کلیات و مفاهیم اختصاص یافته، فصل دوم با عنوان درآمدی بر حوزه حدیثی مدینه، شرحی مختصر از معرفی شهر مدینه و تاسیس و تداوم این حوزه توسط رسول خدا(ص) و اهل بیت(ع) او را در بر دارد، سومین و چهارمین فصل نیز به شرح حال محدثان امامیه اعم از قاریان، مفسران، فقیهان و متکلمان در این حوزه پرداخته و پنجمین فصل مبین میراث حدیثی منقول و مکتوب امامیه در این حوزه می باشد. باشد که انشاء الله این نوشتار فتح البابی برای تحقیقی جامع در حوزه حدیثی امامیه در مدینه گردد. واژگان کلیدی: حوزه حدیثی، حوزه مدینه، راویان امامیه، راویان مدنی، محدثان مدینه، مکتوبات امامیه

ارتباطات وتعاملات انسانی که ازآن به عنوان زیر بنای رشدوتکامل یاد می شود به روشها و وسایل گوناگون صورت می پذیرد یکی ازاین روشها ،روش هنری است.به عبارتی انسان ارتباط گر پیام خود را درقالبی خاص که همان هنر می باشد ریخته وانتقال می دهد استفاده از هنر برای انتقال پیام به علت ظرفیتها وتوانایهای خاص هنر می باشد که درسایر صور انتقال کمتر این توانایها را می توان دید،که دراین میان ،هنر طنز از جایگاه ویژه ای برخوردار است .ارتباط وانتقال پیام که درعلم حقوق از آن به عنوان حق آزادی بیان یاد می شود به مشابه سایر حقوق دارای چهارچوب خاص وحدود مشخص می باشد، مرزهای این حدود وثغور باتوجه به نظامهای حکومتی انبساطی وانقباضی است که قوانین کیفری مشخص کننده این حدود می باشد.کاریکاتور به عنوان شیوه ای خاص از بیان وهمچنین به عنوان طنز ترسیمی نقش ویژه ای را در انتقال پیام به ویژه از طریق مطبوعات عهده دار است که این پیام اکثراٌ،بیانی انتقادی می باشد اما با توجه به رویه موجود در محاکم مطبوعاتی بعضاٌ این شیوه از بیان از حمایت قانون خارج گشته ودر صورت جرائمی ناظر به هتک حرمت از جمله توهین،افترا ونشر اکاذیب وهمچنین جرائمی ناظر به آسایش وامنیت مثل توهین وتحریک قومیتها،توهین به مقدسات با حقوق کیفری برخورد می نماید.این تحقیق تلاش وکوششی است برای شناخت دقیق کاریکاتور وبررسی ظرفیتهای آن وشرایط موجود برای عنصر مادی بودن برخی ازجرائم است وترسیم مرزهایی است که بتوان کاریکاتوری را که درپی گسترش آزادی بیان وتوسعه آن بدون اصطحکاک وبرخورد با قوانین کیفری می باشد ازغیر آن تفکیک نماید.