توسعه یا تحدید کشت محصولات کشاورزی در مناطق مختلف باید با توجه به محدودیت منابع و زمین های حاصل خیز کشاورزی صورت گیرد و این مسئله لزوم طراحی یک مدل چند منطقه ای الگوی کشت محصولات زراعی را آشکار می کند؛ مدلی که در عین فراگیری و یک پارچه بودن، از نظر منطقه ای تفکیک شده باشد و توانایی تمایز بین منابع مشترک و غیر مشترک را دارا باشد. تفکیک مدل از نظر منطقه ای باعث افزایش دقت مدل سازی برای هر منطقه می شود و در کنار هم قرار دادن این مناطق در یک مدل فراگیر موجب نگرش فرا منطقه ای می گردد. در این تحقیق پس از حل مدل توسط نرم افزار لینگو نتایج مدل منطقه ای با مدل شهرستانی و وضع موجود مقایسه گردید. نتایج این تحقیق نشان می دهد که الگوی بهینه کشت سود ناخالص کل شهرستان های بابل، بابلسر و قائمشهر را به ترتیب 7/7، 9/8 و 6/5 درصد افزایش می دهد. همچنین استفاده از مدل چندمنطقه ای، سود ناخالص کل را 5/8 درصد نسبت به وضع موجود و4/1درصد نسبت به مجموع مدل های شهرستانی افزایش می دهد. این موضوع نشان می دهد که به اشتراک گذاشتن منابع کمیاب در صورت امکان می تواند در افزایش سودآوری کل منطقه مفید باشد، مضافاً اینکه در شرایط موجود اجرای این پیشنهاد با تخصیص بهینه منابع امکان پذیر است.