سند چشم انداز ایران در افق 1404، ایران را کشوری پیشرو در منطقه با جایگاه قدرت اول اقتصادی در سال 1404 ترسیم کرده است. این در حالی است که تاریخ روابط جمهوری اسلامی و ایالات متحده بعد از پیروزی انقلاب همواره به گونه ای بوده است که دو کشور در فضای دشمنی نسبت به یکدیگر به سر برده اند و بنابراین ایالات متحده همواره تلاش کرده است که با محدود نمودن قدرت جمهوری اسلامی در منطقه از ارتقا جایگاه ایران در سطح منطقه جلوگیری کند. این پژوهش سعی دارد تا با واکاوی رابطه منطقی میان قدرت اول اقتصادی منطقه شدن توسط ایران و وضعیت تقابلی میان جمهوری اسلامی و ایالات متحده نشان دهد که تبدیل وضعیت تقابل به تعامل در روابط دو کشور می تواند به عنوان شرط لازم، زمینه را برای قدرت اول منطقه ای شدن ایران در زمینه اقتصادی فراهم آورد. بر این اساس پژوهشگر متغیر های تاثیرگزار در روابط دو کشور را در چهار سطح ملی، منطقه ای ، جهانی و بین المللی شناسایی و در پی اولویت بخشی به این متغیرها از منظر طرفین ، در نهایت با ترسیم سناریوهای امکانی روابط دو کشور را صورت بندی نموده است. وضعیت حقوق بشر ایران (در سطح ملی)، نقش ایران در صلح اعراب و اسرائیل (در سطح منطقه ای)، نقش ایران در مبارزه با تروریزم (در سطح جهانی) و وضعیت برنامه اتمی ایران (در سطح بین المللی) در یک وضعیت هم افزا در کنار یکدیگر در نهایت می توانند آینده پژوهی روابط جمهوری اسلامی و ایالات متحده را ممکن نموده و از این طریق نشان دهد که جمهوری اسلامی برای رسیدن به جایگاه قدرت اول منطقه ای در رابطه با ایالات متحده از کدام یک یا چند سناریوی امکانی می تواند بهره برد.