رسیدن به توسعه اقتصادی و بالا بردن سطح زندگی و رفاه افراد جامعه همواره یکی از مهم ترین مسائل پیش روی برنامه ریزان یک کشور بوده است که یکی از پیش شرط های آن، محقق ساختن رشد اقتصادی بالاتر در جامعه است. در این راستا، یکی از متغیرهای موثر بر رشد اقتصادی، توزیع درآمد است. برای دست یابی به تحلیل جامعی از ارتباط توزیع درآمد و رشد اقتصادی، لازم است این رابطه به صورت متقابل و دوسویه تحلیل گردد. لذا در این پژوهش سعی بر این است که ارتباط متقابل متغیرهای رشد اقتصادی و توزیع درآمد در افق زمانی بلندمدت (توزیع درآمد بین نسلی)، با دیدی جامع تحلیل گردد. به منظور مطالعه تعامل نابرابری درآمدی بین نسلی و رشد اقتصادی، پژوهش حاضر، در چارچوب نظریه رشد شومپیتری انجام خواهد شد که نوع خاصی از رشد اقتصادی است که بر پایه فرآیندهای تخریب خلاق مبتنی بر ابداع در شیوه تولیدات و بهبود کیفیت کالاها شکل می گیرد. در پژوهش حاضر، تلاش می شود که در رشد اقتصادی ای که از نوآوری های ایجاد شده در بهبود کیفیت کالاها و شیوه های تولید کالاها ایجاد می گردد، توضیح قابل قبولی برای تحولات ساختار دستمزدها در طول فرآیند رشد اقتصادی، فراهم آید. تحولات مذکور، در دو جهت نابرابری بین گروهی و نابرابری درون گروهی دستمزد نمایان می گردد که به ترتیب بر جزء دائمی و موقتی درآمد اثر می گذارند و بعث نمایان شدن نابرابری درآمدی می گردند. پس از تحلیل تحولات مذکور، تلاش می گردد اثرات نابرابری درآمدی در افق بلندمدت، بر رشد اقتصادی بلندمدت تحلیل گردد. نتایج حاصل از پژوهش حاضر بیان گر این است که نابرابری بین گروهی دستمزد و بنابراین جزء دائمی درآمد، در طول فرآیند رشد اقتصادی، در ابتدا کاهش و سپس افزایش می یابد. هم چنین، نابرابری درون گروهی درآمد و جزء موقتی درآمد، مرتبا کاهش می یابد. علاوه بر این، طبق نتایج پژوهش، توزیع برابرتر درآمد بین نسلی، رشد اقتصادی بلندمدت را افزایش می دهد.