پژوهش حاضر به بررسی اثربخشی زوج درمانی هیجان مدار بر حل تعارض های زناشویی و کاهش میل به طلاق در زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهرستان بندرعباس می پردازد. این پژوهش به روش نیمه تجربی و با استفاده از گروه کنترل ، اجرای پیش آزمون و پس آزمون می باشد. جامعه ی آماری این پژوهش شامل کلیه ی زوج هایی است که در سال 1390 و اوایل سال1391، به منظور حل مشکلات زناشویی خود به مراکز مشاوره شهرستان بندرعباس ، مراکز مشاوره خصوصی ، مرکز مداخله در بحران خانواده و مرکز کاهش طلاق بهزیستی مراجعه نموده اند. نمونه ی پژوهش شامل 30 زوج بوده است که با شیوه ی نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند وسپس به شیوه ی تصادفی در دوگروه کنترل وآزمایش قرارگرفتند. ابزارهای مورد استفاده، پرسش نامه تعارض زناشویی ساخته شده توسط براتی و ثنائی ذاکر (1375) که دارای 42 سوال است و پرسش نامه شاخص بی ثباتی ازدواج که به طور کلی برای اندازه گیری عدم ثبات زناشویی و خصوصاً مستعد طلاق بودن تدوین شده ودرسال 1980 توسط ادواردز جانسون و بوث ساخته شده است. هر دو ابزار از روایی و پایایی بالایی برخوردارند. زوجین گروه آزمایش نه جلسه زوج درمانی به مدت 90 دقیقه وهفته ای یکبار دریافت کردند وگروه کنترل مداخله ای دریافت نکردند. در این پژوهش به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی از جمله فراوانی ، محاسبه میانگین و انحراف معیار و هم چنین از روش آمار استنباطی شامل تحلیل کواریانس وتحلیل واریانس یک و چند متغیره استفاده شد. داده های به دست آمده پژوهش با استفاده از سیستم نرم افزار16 spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد که : میانگین نمرات تعارض زناشویی و بی ثباتی ازدواج در پس آزمون گروه آزمایش به طور معناداری از میانگین نمرات پس آزمون گروه کنترل پائین تراست و بین دوگروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد (0001/0 p<). بنابراین، فرضیه کلی پژوهش مبنی براثربخشی زوج درمانی هیجان مدار بر حل تعارض های زناشویی و کاهش میل به طلاق در زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهرستان بندرعباس مورد تأیید قرارگرفت. هم چنین نتایج حاصل از اثبات فرضیه های جزئی پژوهش نشان دادکه: اثربخشی زوج درمانی هیجان مدار برروی زنان در مقایسه با مردان بیشتر بوده است.