در دهه های اخیر تغییرات فراوان و مهمی در نظام اجرایی پروژه های شهرداریها به تناسب وسعت یافتن شهرها،افزایش انتظارات شهروندان از متولیان اداره شهرها،تغییرات سریع در دانش وتکنولوژیهای ساخت و ساز رخ داده است. این تغییرات به حدی زیاد بوده اند که در اغلب شهرهای بزرگ، ارکان اجرایی شهرداریها از مواجهه با آن ناتوان بوده و یا بعضا پرداختن به صورت مستقیم در تصدی پروژه ها را از لحاظ صرفه اقتصادی و بازگشت سرمایه قابل توجیه ندانسته و راهکار اجرای تعهدات شهرداری را برونسپاری فعالیتها دانسته اند.بدین ترتیب فعالیتهای پروژه ای سازمان شهرداری و سازمانهای تابعه بر اساس نوع و ماهیت به پیمانکاران،تامین کنندگان کالا و تجهیزات و اقلام مصرفی ،مشاوران فنی و مهندسی و اخیرا به مشاوران مدیریت طرح واگذار گردیده و از این طریق شهرداریها به چابک سازی سازمانی و افزایش ظرفیت کارفرمایی خویش روی آورده اند. در تحقیق حاضر با مبنا قراردادن توصیه های استاندارد مدیریت پروژه pmbok به عنوان یکی از معتبرترین و شناخته شده ترین استانداردهای مدیریت پروژه که توسط انستیتوی مدیریت پروژه آمریکا و با استفاده از تجربیات ارزشمند مدیران پروژه سراسر دنیا گرد آوری و ارائه شده است ،تلاش گردید نقاط ضعف و قوت نظام تدارکات پروژه های شهری شهرداری تهران مورد بررسی و آسیب شناسی قرار گرفته و پس از یافتن نقاط ضعف عمده با استفاده از نظرات خبرگان ومسئولین متخصص ،راهکارهایی جهت بهبود و حل مسائل این حوزه ارائه گردد.دو رویکرد عمده مورد استفاده قرار گرفته در این تحقیق عبارت بودند از مطالعات و کنکاش در قوانین و مصوبات نظام اجرایی پروژه های شهری در قیاس با خواسته های استاندارد pmbok در این خصوص ، و همچنین مطالعات میدانی در جامعه هدف این قوانین به منظور سنجش میزان حسن اجرای آنها. نتیجه هر یک ازرویکردهای دوگانه مذکور به صورت مجزا با بیان و تحلیل نقاط ضعف از منظر خلاء قانونی و حسن اجرای قوانین به همراه راهکارهای پیشنهادی ذکر شده است.