شعر معاصر ایران نسبت به مسایل اجتماعی بسیار حساس بوده است و ازآنها تاثیر پذیرفته است.شاعران منتخب این رساله نسبت به شهر و مدرنیسم نگاهی انتقادی دارند.این نگاه برزبان شعر آنان موثر بوده است.نگاه مفتون امینی کاملا انتقادی است.شمس لنگرودی اندکی ملایم تر واکنش نشان داده وحافظ موسوی مخاطب را باخود شریک میکند تابه این مفاهیم بپردازند.