سازمان های امروزی برای باقی مانده در بازار رقابت جهانی نیازمند مدیریت بر دانش سازمان خود می باشند. مدیریت دانش مفهومی میان رشته ای است و تاکید آن بر دانش، آنرا از سایر رویکردهای مدیریتی متمایز می کند. مدیریت دانش، به اجمال، هنر ایجاد ارزش از دارایی های نامرئی یا سرمایه های معنوی سازمان بوده و درحقیقت، مدیریت آشکار و نظام مند دانش و فرایندهای خلق، جمع آوری، سازماندهی، پخش و استفاده مرتبط با آن است. توانمندسازهای مدیریت دانش ایجاد کننده زیرساخت های لازم در سازمان جهت افزایش کارایی فرآیندهای مدیریت دانش هستند. (sarvary, ????). استقرار موفقیت آمیز مدیریت دانش به عوامل مختلف ارتباط دارد. از جمله این عوامل، سرمایه اجتماعی است که با متغیرهای مدیریت دانش در تعامل است. سرمایه اجتماعی از مفاهیم نوینی است که امروزه در بررسیهای اقتصادی و اجتماعی جوامع مطرح است این سرمایه در یک جامعه به شدت از عملکرد سازمانها به خصوص نهادهای آموزشی متأثر می باشد. در این تحقیق به دنبال بررسی تاثیر سرمایه اجتماعی بر توانمندسازی مدیریت دانش می باشیم. برای این منظور از شاخصه های فرهنگ، رهبری، انگیزش کارکنان و مهارت های کارکنان برای توانمندسازهای مدیریت دانش و از مدل ناهاپیت و گوشال با ابعاد ساختاری، شناختی و رابطه ای برای سرمایه اجتماعی استفاده شده است. روش تحقیق پیمایشی از نوع کوواریانس می باشد. جامعه آماری این پژوهش مدیران میانی هفت شرکت دانش بنیان فعال در استان تهران بودند که از این تعداد ?? پرسشنامه جمع آوری گردید. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون های همبستگی پیرسون و آزمون t، و برای بررسی مدل ارائه شده از روش مدل یابی pls استفاده گردید. نتایج تحقیق نشان می دهد که سرمایه اجتماعی بر روی توانمندسازی مدیریت دانش تاثیر مستقیم داشته و بهبود متغیر های سرمایه اجتماعی سبب بهبود در وضعیت مدیریت دانش می شود.