نام پژوهشگر: رضا سمیع زاده
لیلا اسمعیلی رضا سمیع زاده
نزاری قهستانی از شاعران توانا و پرکار اما گمنام قرون هفتم و هشتم هجری است که لزوم پژوهش های بیشتر در زمینه شناساندن هرچه بیشتراو، احساس میشود . تاکنون در این زمینه هیچگونه پژوهشی انجام نشده است . تنها در زمین? شرح احوال و آثار او علاوه بر تذکره نویسان ، چندتن از شرق شناسان اروپایی، تحقیق کرده و مقالاتی نوشته اند و مقالاتی نیز در فهرست مقالات ایرج افشار دربار? این شاعر معرفی شده است . امید است تنظیم این فرهنگ در راستای تحقیقات قبلی بتواند گامی هرچند کوچک در شناساندن این شاعر مهجور خراسانی بردارد . این تحقیق در حوز? مطالعات لغوی و تطوّر زبان فارسی قراردارد . شیو? کار بر اساس قواعد فرهنگ نویسی است . ابتدا واژه ها انتخاب می شوند و هر واژه بر حسب کاربرد معنا می شود . لازم به ذکر است که تلفظ ، املا ، هویت دستوری ، ریشه ، منبع و شاهد مثال نیز آورده می شود .
صدیقه مرادی رحیم آبادی رضا سمیع زاده
روابط متقابل ادبی وفرهنگی میان ملل عالم،به خصوص ملل همجوار،ازدیربازمرسوم ومتداول بوده است.دراین میان، رابطه ی فرهنگی،زبانی وادبی ملت ایران وعراق درطول تاریخ بیش ازهرملت دیگری بوده است. ملک الشعرای بهار،شاعرمعاصر ایرانی(متوفای1330 ش )وجمیل صدقی الزهاوی،شاعرمعاصرعراق (متوفای1932 م )هریک درادبیات کشورخویش ازجایگاه ویژه ای برخوردارند که دراین پایان نامه سعی شده است تا با بررسی ادبیات واوضاع سیاسی و اجتماعی درایران و عراق، زندگی دوشاعر،آثارآنهاو مبحث اصلی یعنی بررسی تطبیقی جایگاه انسان درشعراین دوشاعر؛ به اندیشه های بهار و زهاوی درباب انسان پرداخت چراکه کمال انسانی اساسی ترین دغدغه ی اندیشمندان درهرزمانی است. همچنین بتوانیم از پس این پژوهش به مهم ترین نتیجه که تأثیرپذیری بهار و زهاوی ، مشابهات و مفترقات نگاه ایشان در به تصویر کشیدن چهره ی انسان برسیم . طرح موضاعاتی این گونه،کمک شایانی به درک بهترتعامل ادبی و فرهنگی ادبیات فارسی با ادبیات و فرهنگ دیگرکشورها،ازجمله کشورهای عربی ومسلمان خواهد کرد.