کاهش شنوایی به دلیل محدود کردن اطلاعات ورودی زبانی در دوران بحرانی زبان آموزی ، فراگیری زبان را در کودکان دچارآسیب شنوایی با اختلال مواجه می سازد. این محدودیت بر رشد نحوی این کودکان نیز تأثیرمی گذارد. هدف این پژوهش بررسی نقش پردازش های نحوی بر درک خواندن کودکان ناشنوا است. این پژوهش به دنبال یافتن پاسخ سوالات زیر است: 1. چه رابطه ا ی بین درک کلمات پرسشی و درک خواندن درکودکان ناشنوا وجود دارد ؟ 2. .بین ساده سازی نحوی جملات و درک خواندن در کودکان ناشنوا چه رابطه ای وجود دارد و 3. چه رابطه ای بین تقطیع در مرز سازه ها و درک خواندن کودکان ناشنوا وجود دارد؟ نمونه های مورد مطالعه 7 کودک ناشنوای کاشت حلزون شده فارسی زبان در محدوده ی سنی 10-8 سال بودند. برای پاسخ به سوالات پژوهش سه آزمون طراحی شد. در هرآزمون کودکان متن آزمون را می خواندند و به سوالات آن پاسخ می دادند . پس از جمع آوری پاسخ های کودکان ، داده های پژوهش به چهار گروه طبقه بندی شد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که 1. درک کلمات پرسشی موجب افزایش درک خواندن درکودکان ناشنوا می گردد (میانگین پاسخ ها قبل وبعد از آموزش کلمات پرسشی اختلاف معنا داری را نشان می داد. 034/0sig=) 2. ساده سازی نحوی درک خواندن را دراین کودکان افزایش می دهد ( اختلاف میانگین پاسخ ها در آزمون دوم معنا دار بود ، 018/0 sig=) و 3. تقطیع در مرز سازه ها موجب افزایش درک خواندن در کودکان ناشنوا می گردد (اختلاف میانگین پاسخ ها در آزمون سوم نیز معنا دار بود . 018/0 sig=). این پژوهش می تواند به عنوان بخشی از روش های آموزش خواندن درکودکان دچار آسیب شنوایی مورد استفاده قرارگیرد. همچنین از نتایج این پژوهش می توان به عنوان زمینه ای برای ساخت آزمون های ارزیابی خواندن در کودکان ناشنوا استفاده کرد. پیشنهاد می شود این پژوهش بر روی کودکان ناشنوایی که از کاشت حلزون استفاده نمی کنند و نیز در سنین مختلف و پایه های تحصیلی متفاوت نیز انجام گردد.