این پایان نامه در واقع پژوهشی است ساختاری بر روی دیوان های دو شاعر برجسته ی سبک هندی یعنی "حزین لاهیجی و کلیم کاشانی" که شامل دو فصل کلی می باشد و مطالب آن به این شیوه تقسیم بندی شده است: فصل اول در بر دارنده ی مباحث کلی و مقدماتی در باره ی پارادوکس است که در آن به مواردی از جمله :سبک هندی و ویژگی های آن،تعریف پارادوکس و جایگاه آن در سبک هندی،علل وفور این آرایه در سبک هندی ،شرح حال و آثار شاعران مورد نظر،پارادوکس در لغت،اقسام و انواع پارادوکس ونیز تفاوت پارادوکس با تضاد پرداخته شده است. فصل دوم شامل شواهد شعری مربوط به پارادوکس در اشعار حزین و کلیم می باشداین فصل به نحوی است که قبل از پرداختن به شواهد شعری پارادوکس ابتدا به عوامل موثر و دخیل در پیدایش آنها اشاره شده سپس شواهد شعری متناقض نما به ترتیب حروف الفبا ذکر گردیده است.