: زبان آبی، بیماری عفونی و غیرمسری نشخوارکنندگان اهلی و وحشی می باشد که عامل آن ویروس زبان آبی است. این ویروس متعلق به جنس اوربی ویروس و خانواده رئوویریده است. علائم کلینیکی معمولاً در گوسفندان با پشم ظریف دیده می شود و شامل تب، ادم صورت، پرخونی و زخم در مخاط دهان، التهاب نوار تاجی، لنگش، سقط و مرگ است. هدف از این مطالعه تعیین شیوع سرمی زبان آبی در گوسفندان استان خوزستان و همچنین ارتباط آن با فاکتورهای محیطی و میزبانی می باشد. در این تحقیق نمونه های سرمی از 556 رأس گوسفند انتخاب شده به طور تصادفی از شهرهای اهواز، هندیجان، باغملک، شادگان و دزفول جمع-آوری گردید و بوسیله آزمایش الیزا مورد ارزیابی قرار گرفت. شیوع سرمی زبان آبی 9/55 درصد (فاصله اطمینان 95% 60-8/51) بود. رگرسیون لاجستیک نشان داد شانس عفونت با افزایش سن بالا می رود(نسبت شانس 17/1 و فاصله اطمینان 95% 29/1-06/1). فراوانی نسبی عفونت در گوسفندان نر بیشتر از ماده بود اما این اختلاف معنی دار نبود(05/0<p ) و شانس عفونت گوسفندان نر نسبت به ماده 29/1 (فاصله اطمینان 95% 37/2-71/0) بود. شیوع در گوسفندان دارای سابقه سقط و بدون آن به ترتیب 5/45 و 2/59 درصد بود(05/0<p ) و شانس عفونت در گوسفندان دارای سابقه سقط نسبت به بدون آن 52/0(فاصله اطمینان 95% 22/1-22/0) بود. شیوع در اهواز، هندیجان، باغملک، شادگان و دزفول به ترتیب 2/50، 5/12، 5/60، 8/82 و 7/85 درصد بود(001/0>p) و موقعیت جغرافیایی 5/33 درصد از نوسانات بیماری را توجیه می کند. مطالعه حاضر نشان می دهد که ویروس زبان آبی دراستان خوزستان وجود دارد. با توجه به وضعیت آب و هوایی و سهولت انتقال بیماری از طریق ناقلین باید اقدامات کنترلی و پیشگیرانه مدنظر سیاست گذاران بهداشتی قرار گیرد.