این روش به خصوص برای تدرس در کشورهایی مثل ایران کاربردی تر است، زیرا زبان آموز امکان استفاده از زبان را در خارج از محیط کلاس ندارد. بنابراین می توان این گونه بیان کرد که یادگیری زبان دارای مراحل پیشبردی است که از طریق مکالمات و ارتباطات اجتماعی امکان پذیر است و زبان آموز هنگامی زبان را فرا میگیرد که در معرض استفاده از آن قرار گیرد. چنین دیدگاهی نسبت به یادگیری زبان منجر به ارائه روش های مختلف فعالیت محوری شده است. یکی از این روش ها آگاه سازی است. بنا به گفته بسیاری از محققان، آگاه سازی تلاشی است برای کمک به زبان آموز جهت درک مطلب گرامری، تا او بتواند آن مطلب را به طور کامل فرا گیرد در این روش معلم گرامر تعیین شده را به طور مستقیم تدریس نمی کند، بلکه اطلاعاتی را فراهم می کند تا زبان آموز جهت یادگیری گرامر به آنها توجه کند. این تحقیق تاثیر یادگیری گرامر از طریق فعالیت محوری"آگاه سازی" را بررسی کرده است. هدف از این تحقیق بررسی عملکرد فعالیت محوری در مقابله با روش های قدیمی است. در این تحقیق شرکت کنندگان به طور تصادفی در یکی از دوگروه کنترل و آزمایش قرار می گیرند. یک گروه که همان گروه آزمایش است، آموزش گرامر از طریق آگاه سازی را تجربه کردند و گروه دیگر یعنی گروه کنترل آموزش تمرین و تکرار را همانند گذشته تجربه کردند. مدت آموزش سه ماه بوده است که شامل یک جلسه دو ساعته در هفته بود. پس از اتمام آموزش در پایان ترم تحصیلی دانش آموزان، آزمونی از آنها گرفته شد. طبق آمار به دست آمده استفاده از روش فعالیت محوری و آگاه سازی جهت پیشبرد آگاهی دستوری زبان آموزان بسیار موثر است.