در این تحقیق، سنتز نانوذرات zns با استفاده از الگوها و پوششهای پلیمری یا سیلیسی، ارزیابی شده است. الگوهای سخت مورد استفاده، پلی استایرن و سیلیس نانوسایز با بازه توزیع اندازه ذرات باریک در محدوده به ترتیب 80-40 نانومتر و 120-80 نانومتر بودند. سنتز نانوذرات در حضور الگوی پلی استایرنی به روش هیدروترمال انجام شده است. دما و زمان قرارگیری در شرایط هیدروترمال در °c 140 و 4 ساعت ثابت در نظر گرفته شد. تصاویر sem از نانوذرات هیبریدی نشان می دهد که حضور همزمان الگوهای سخت پلی استایرنی ( w/v2/7%) و نرم فعال سطحی (cpca (g/l 2/2 منجر به دست یابی ذرات هیبریدی با توزیع اندازه ذرات nm 160-100 می شود. مورفولوژی ذرات تمشکی شکل است و ذرات اولیه آن در محدوده 15-8 نانومتر می باشد. حضور عامل پایدار ساز pvp روی سطح الگو و تمایل ذرات zns در قرارگیری در میان رشته های آن در موقعیت های گروه کربونیل به همراه ممانعت از توده ای نمونه ها، گاف نوار تنظیم پذیر دارد و با افزایش عامل فعال سطح و پیرو آن ریز شدن ذرات، گاف نوار پهنتر (ev 3/8) میشود. روش دیگر بررسی شده برای تشکیل هیبریدهای پلی استایرن – zns، حضور همزمان الگوی پلی استایرنی و عامل کی لیت edta است. مهار +zn2 به وسیله edta، منجر به کنترل فرآیند رشد ذرات و تشکیل هیبرید پایدار در محیط آبی می شود. نتایج ارزیابی های صورت گرفته بوسیله xrd نشان می دهد، دما و زمان قرارگیری در شرایط هیدروترمال °c 140 و 19 ساعت، منجر به تشکیل فاز خالص اسفالریت می شود. تصاویر sem-tem مورفولوژی ذرات را گل کلمی نشان می دهد. ذرات zns روی سطح الگو به صورت نقاط تیره با بیشینه 5 نانومتری در شیارهای زنجیرهای pvp تشکیل شده اند. در مورد هسته سیلیسی، روش هم رسوبی انتخاب شده است. دوپنت های نقره و منگنز جهت فعال سازی شرایط نورتابی در ذرات مورد استفاده قرار گرفته اند. عملیات حرارتی به عنوان یک پارامتر شاخص تاثیرگذار بر ساختار ذرات هیبریدی شناسایی شده اند. به صورتیکه مطابق الگوهای xrd، ساختار اسفالریت zns در دمای محیط در اثر عملیات حرارتی تا 1200 به ترتیب به وورتزیت و zno استحاله انجام می دهد. مطابق طیفهای pl، موقعیت نشر نمونه نورتاب با عملیات حرارتی آن جابجایی آبی پیدا می کند. با این وجود، به دلیل پوشش کربنی باقیمانده از تخریب pvp، شدت نورتابی افت می کند. در مورد منگنز، نورتابی شاخص در محدوده 590 نانومتر در دمای محیط بدون نیاز به عملیات حرارتی ایجاد می شود. مقدار بهینه دوپنت منگنز در این تحقیق در محدوده 2% مولی مشخص شده است. حضور منگنز در ساختار، تغییر شاخصی بر طول موج بیشینه برانگیختگی و گاف نوار دارد. تصاویر sem-tem، مورفولوژی ذرات در این روش را تمشکی نشان می دهد که تطابق نسبی میان لایه تئوری و لایه مشاهده شده وجود دارد. فناوری ارائه شده در این تحقیق برپایه ایجاد لایه نورتاب با ماهیت هیبریدی (هسته – پوسته پلی استایرن – zns:mn) می باشد که جهت استفاده در نمایشگر نشر میدانی (fed) مناسب می باشد.

در این پژوهش تأثیر افزودنی کاربید تیتانیوم و همچنین پارامترهای سینتر بر ریزساختار و خواص مکانیکی کامپوزیت آلومینیوم- کاربید سیلیسیم مورد مطالعه قرار گرفت. دو نوع پودر اولیه آلومینیوم خالص و آلومینیوم 1056 به عنوان زمینه کامپوزیت همراه با ذرات کاربید تیتانیوم با متوسط اندازه دانه 5 میکرون و به میزان 1، 3، 5 و 7 درصد وزنی و 15 درصد وزنی کاربید سیلیسیم مخلوط شدند. نمونه های استحکام توسط پرس تک محور در فشار 240 مگاپاسکال پرس و در دماهای 650، 750، 850 و950 درجه سانتیگراد در کوره معمولی به مدت یک ساعت و کوره مایکروویو به مدت یک دقیقه در بستر گرافیت سینتر شدند. چگالی نمونه ها به روش ارشمیدسی اندازه گیری و از نمونه ها تست استحکام خمشی گرفته شد و در پایان الگوی پراش پرتو ایکس و مطالعات ریز ساختاری توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان می دهد افزودن ذرات کاربید تیتانیوم به میزان 5 درصد وزنی موجب افزایش استحکام خمشی کامپوزیت با زمینه آلومینیوم 1056 در کوره معمولی و کوره مایکروویو در دمای 750 درجه سانتیگراد به میزان 300 و 344 مگاپاسکال به ترتیب، می شود. نمونه های سینتر شده در کوره مایکروویو با صرف زمان و انرژی کمتر، ریزساختار همگن تر و دانسیته نسبی بیشتر را نسبت به نمونه های سینتر شده در کوره معمولی نشان می دهند؛ همچنین مطالعات ریزساختاری نشان دهنده توزیع مناسب ذرات تقویت کننده در زمینه آلومینیوم می باشد.