ازجمله دلایل ناپایداری وعدم تعامل در سکونتگاههای شهری و روستایی، عدم تطبیق طرحها و برنامه های به اجرا در آمده با خواسته ها و نیاز های وا قعی مردم و عدم مشارکت آنان دراین طرحها بوده است. مدیریت مشارکتی در کشورهای پیشرفته با بهره گیری ازهمسویی وهمکاری بخش های عمومی وخصوصی ، به ویژه مشارکت مردمی، بسیج تأمین مالی از نهادهای مردمی، خیریه، وبخش خصوصی است . کار آمد ترین شیوه جلب مشارکت مردمی در احیای حیات شهری ، به کارگیری ابزارهای احیای اقتصادی است که در جامعه نهادینه شده است . اما در کشور ما به علت اقتصاد تک محصولی (اقتصاد وابسته به نفت) و افزایش شتابان جمعیت شهری به گسترش سطح شهرمنجر شده است. میزان مشارکت مردم در فرایند مبلمان شهری و نیز تابعی از شرایط کلان اقتصادی کشور می باشد . مسئله مبلمان شهری ونحوه مداخله در آنها یکی از پیچیده ترین موضوعات واقدامات فرا روی مدیریت شهری می باشد.این موضوع خود شامل حوزه های بسیار وسیعی است که همواره مورد بحث وتوجه بوده است.اصولا مداخله دربحث مبلمان شهری یک فعالیت صرفا عمرانی محسوب نمی شود چرا که ورود به آن نیازمند در نظر گرفتن تمام پارامترهایی موجود در یک حیات شهری اعم از اجتماعی،اقتصادی،فرهنگی،زیست محیطی وعمرانی میباشد.واین خود برحساسیت مداخله دربحث مبلمان شهری و بالابردن ریسک آن افزوده است. آنچه درمواجهه در بحث مبلمان شهری حائز اهمیت است این است که امری دفعی ومقطعی نیست بلکه می بایست با تهیه طرحهای جامع وتفصیلی وبا روندی مستمر و دائم در این حوزه وارد شد و در کنار فعالیتهای عمرانی وکالبدی به ابعاد اجتماعی،اقتصادی وفرهنگی آن نیز توجه عمده نمود. کم توجهی مدیریت شهری به بحث مبلمان شهری - در جهاتی که تغییرات سریع یکی از ویژگیهای آن است آنها را در تنگنای عدم قابلیت و عدم انطباق با نیازهای جدید گرفتارمی سازد با توجه به گستردگی مسا ئل، بهترین گزینه برای بهبود محیط شهری بهره گیری از مشارکت مردمی است.