«پیمون» به عنوان یکی از اصول پنجگانه معماری ایران، به صورت یک ضابطه، با هدف تنظیم ابعاد و ایجاد تناسبات نیکو و تضمین طراحی، محاسبه و اجرای معماری در آموزه های محمدکریم پیرنیا معرفی شده است و مورد تایید بسیاری از پژوهشگران معماری سنتی ایران میباشد. تعاریف مختصر، متفاوت و گاه ناهماهنگ از این اصل مهم با کارکردهای اساسی و متنوع معماری، در مقالات و کتب منتشر شده، ما را براین داشت که با موشکافی دقیق و بررسی عمیق تر این موضوع و عوامل موثر یا متاثر از آن از طریق مطالعات کتابخانه ای در گفتارها و آموزه های ارزشمند و فراوان منتشر نشده پیرنیا در این خصوص، به تعاریف روشن و مشخصی از چیستی و چرایی آن دست یابیم. پس از روشن شدن موضوع پیمون، به برداشت، بررسی و مطالعه برخی اندازه ها و تناسبات موجود در پنج خانه با ساختار صفوی در جلفای اصفهان با هدف ردیابی و پیگیری بخشی از کارکردهای بی شمار پیمون پرداخته شده که در اغلب موارد تفسیر این اندازه ها بر حسب آیتم های مورد نظر، میسر و امکان پذیر بوده است.

«به منظور ساماندهی و بهسازی محوطه ها و مجموعه های تاریخی- فرهنگی و تبدیل آن ها به بخشی از محیط زندگی و عامل هویت بخش در برنامه توسعه سرزمین لازم است که این محوطه ها نه فقط به عنوان «میراث فرهنگی» بلکه به عنوان «کانون های توسعه فرهنگی،اقتصادی» درچارچوب طرح های برنامه ریزی ملی و طرح های کالبدی منطقه ای و ناحیه ای در نظر گرفته شوند و از توان و مزیت های نسبی و رقابتی آنها در مسیر توسعه ملی، منطقه ای و محلی استفاده به عمل آید. مجموعه تاریخی- فرهنگی سیراف، با مرکزیت شهر باستانی و تاریخی سیراف، یکی از با ارزش ترین محوطه های باستانی و تاریخی در جنوب کشور است که اولاً کمتر شناخته شده و بنا بر همین اصل در معرض تخریب قرار دارد و ثانیاً در یک منطقه محروم اما در حال توسعه قرارگرفته است. بنابراین با توجه به اهمیت موضوع برنامه ریزی ملی درکشور و تاکید بر سیاست هایی مبنی بر ایجاد تعادل های منطقه ای و حفظ و احیای میراث فرهنگی می توان این مجموعه را به عنوان یک «کانون توسعه فرهنگی،اقتصادی » در مرکز بزرگترین طرح توسعه صنعتی کشور با کلیه شاخص های همزیستی با تاکید بر احیای ارزش های ملی و فرهنگی تعریف نمود. در این پروژه به بررسی روشهای مناسب مرمت این اثر در جهت احیاء مجموعه به عنوان جزئی از ساختمانها و تاسیسات مورد نیاز شهر و منطقه پرداخته می شود. تلفیق سازه خشتی وسنگی اثر ، هم چنین الگوی معماری خاص آن(طراحی در طبقات ) ونحوه ی قرار گیری بنا در شرایط اقلیمی گرم ومرطوب امکان بررسی شیوه های مناسب مرمتی جهت بازگشت پایداری سازه مجموعه واحیاء فضای معماری اصیل آن جهت بهره گیری از این ثروت ملی در محیطی صنعتی و مدرن و همچنین الگو قرار گرفتن طرح جهت دیگر بناهای مشابه را در این تحقیق امکان پذیر می نماید.