چکیده امروزه با گسترش هجمه هایی که به اراضی ملی و به قصد تملک و با تصرف آنها صورت می گیرد ،به موازات این امر ،اراضی ملی اهمیت بیشتری را به خود می بینند،اهمیتی که مآلش لزوم مصون سازی آماج اینگونه تصرفات را بیش از پیش ایجاب می نماید .سابقه ی توجه به این اهمیت در ابتدایی ترین شکل برخورد با این متجاوزان ،خود را به صورت یک پاسخ کیفری و با جرم انگاری جرم تصرف عدوانی نمایان گشته است.حال آنکه اینگونه مصون سازی ها کارکرد موثری را به خود نمی دید ،کارکردی که ضعف و تعلل در برخورد موید آن بود.در همین راستا و با تاسی از ملاحضات جرمشناسی پیشگیرانه ،لزوم مقابله با جرم تصرف عدوانی اراضی ملی را نه تنها از خلال برخورد کیفری،بلکه با اتخاذ راهبردهای پیشگیری از این جرم مورد توجه قرار می دهد. از جمله روش های پیشگیرانه ،روشهای پیشگیرانه وضعی است؛روشی که علاوه بر برخورداری از حیطه ای وسیع از تکنیک های پیشگیرانه ،هدف آن نیز افزایش ضریب ایمنی آماج یعنی اراضی ملی و دخالت در وضعیت های پیش جنایی و کاهش این جرم است.بر همین اساس نظری و با توجه به تجربیات عملی در این خصوص ،تحلیل روش های این نوع از پیشگیری مورد نظر قرار گرفته است ،با این هدف که از کثرت وقوع این جرم کاسته شود در این تحقیق برآنیم تا مطالب را در دو قسمت ،ابتدائا آموزه های نظری و سپس رهیافت های عملی از بکارگیری این روش را در جلوگیری از وقوع این جرم آن هم با توجه به استان فارس و تجربیات عملی اتخاذ این رویکرد پیگیری نماییم و از خلال آن به ارائه ی مدلی جامع از چگونگی و کیفیت کاستن از وقوع این جرم منتهی شویم .