استفاده از مصالح خرده آسفالتی می تواند در حفظ منابع تجدید ناپذیر و همچنین در کاهش اثرات زیست محیطی ناشی از دپوی آنها موثر باشد . افزایش سهم مصالح خرده آسفالتی در ساخت مخلوطهای بازیافتی و بهبود کیفیت آنها می تواند به ترغیب سازمانها و نهادهای مرتبط با حمل ونقل در استفاده مجدد از این مصالح کمک کند . هنگامی که قیرها در معرض هوازدگی و اکسیداسیون قرار می گیرند نسبت اجزای فعالتر آنها به اجزای با فعالیت کم آنها به مرور زمان کاهش می یابد . بطور کلی مواد جوان کننده برای احیای خصوصیات فیزیکی قیرهای پیرشده از طریق اصلاح ساختار شیمیایی آنها مورد استفاده قرار می گیرند . هدف اصلی این پایان نامه بررسی عملکرد سازه ای مخلوطهای بازیافتی حاوی درصدهای بالایی از مصالح خرده آسفالتی می باشد . روشهای مرسوم برای تعیین خصوصیات فیزیکی قیرها از قبیل کندروانی و نفوذ شامل نواقص متعددی هستند که استفاده از آنها را در شرایط مختلف بارگذاری و دمایی تحت تاثیر قرار می دهد. بنابراین برای ارزیابی تاثیرات مواد جوان کننده در بهبود خصوصیات فیزیکی قیر خرده آسفالتی ، عملکرد مخلوطهای آسفالتی مورد مطالعه قرار گرفت . دو جوان کننده مختلف با درصد آسفالتین کم برای احیای خصوصیات قیر خرده آسفالتی و بهبود عملکرد سازه ای مخلوطهای بازیافتی حاوی مصالح خرده آسفالتی مورد استفاده قرار گرفت . همچنین برای در نظر گرفتن تاثیر سهم مصالح خرده آسفالتی در ساخت این نمونه ها از دو ترکیب مصالح خرده آسفالتی و مصالح سنگی تازه استفاده گردید . سپس مقادیر وزنی – حجمی برای هر یک از ترکیبات و درصدهای مختلف ماده جوان کننده تعیین گردیدند و درصدهای بهینه قیر متناسب با آنها برگزیده شدند . برای بررسی رفتار این نوع مخلوطها از آزمایشات بار محوری مکرر ، خستگی به روش کشش غیر مستقیم و کشش غیر مستقیم استفاده گردید و نتایج آزمایشات نشان دادند که مخلوطهای حاوی مصالح خرده آسفالتی در دماهای پایین عملکرد خستگی بهتری نسبت به نمونه های ساده دارند و همچنین افزایش سهم مصالح خرده آسفالتی در این نمونه ها می تواند به نحو موثری به کاهش میزان کرنشهای ماندگار و در نتیجه قابلیت شیارافتادگی آنها منجر شود .