جنس alcea جنسی است جهان شمول؛ شامل 75 گونه و عمدتاً پراکنش وسیعی در جنوب غربی آسیا دارد. بیش از 34 گونه از این جنس برای ایران گزارش شده است که 16 گونه اندمیک می باشد. با هدف درک بهتر روابط گونه ای و همچنین بکارگیری ابزار تاکسونومیکی ارزشمند در مرزبندی تاکسون های مذکور مطالعات ریخت شناسی، تشریحی، ریز ریخت شناسی سطح بذر و مولکولی روی 14 گونه گزارش شده از شمال شرق ایران انجام شد. در مطالعه مرفومتریکی 87 صفت ریخت شناسی(33 صفت کمی و 54 صفت کیفی) ارزیابی شد و از آنالیز های مولفه های اصلی و خوشه، برای جداسازی گونه ها و ارائه کلید استفاده شد. نتایج بیانگر یکنواختی های درون گونه ای بودند که نتوانست مرزبندی گونه ها را به درستی نمایان سازد. بررسی های تشریحی با برش گیری دستی و رنگ آمیزی با آبی تولوئیدین انجام شد. با وجود تفاوتهای نامحسوسی که در خصوصیات تشریحی تاکسونها مشهود بود؛ این مطالعات نیز در تفکیک تاکسونها موثر نبودند و نتایج ریخت شناسی را تأیید کردند. ریز ریخت شناسی سطح بذر با استفاده از میکروسکوپ الکترونی نگاره (sem) مورد بررسی قرار گرفت. یکنواختی ها در الگوهای سطح بذر مشهود بود. نتایج مطالعات مولکولی با استفاده از نشانگر هسته ای ریبوزومی its به روشنی موید مطالعات قبلی بود. همچنین به تک نیا بودن جنس alcea تأکید شد. درنهایت فرضیات تکاملی با توجه به قدمت بالای این تاکسون ارائه شد که همگی بر تنوع گونه ای بالای این تاکسون در راستای سازش پذیری سریع اشاره کردند.