هدف از این مطالعه بررسی اثر ویتامین c به عنوان یک آنتی اکسیدان در کاهش آسیبهای ناشی از ایسکمی و خون رسانی مجدد اندام حرکتی خلفی بر روی کبد و کلیه است. 16 سر خرگوش سفید نیوزیلند به صورت تصادفی در چهار گروه درمان (4 سر)، کنترل (4 سر)، شم 1 (4 سر) و شم 2 (4 سر)تقسیم شدند.ویتامین 30c دقیقه قبل از انجام جراحی به صورت عضلانی به گروه درمان و شم 1 تزریق شد (mg/kg 500 ). به گروه کنترل و گروه شم 2 هم حجم با ویتامینc ، نرمال سایلین تزریق گردید. 6 ساعت ایسکمی در شریان رانی راست و به دنبال آن در گروه های درمان و کنترل 72 ساعت خون رسانی مجدد انجام شد. حیوانات قربانی شدند و نمونه از کبد و کلیه برای مطالعه هیستوپاتولوژیک اخذ گردید ( رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین). نتایج مطالعات هیستوپاتولوژیک در اندام های مختلف از این قرار است: گروه درمان: کبد- پرخونی و هیپرپلازی خفیف مجاری صفراوی. کلیه- نکروز خفیف بافت پوششی لوله ها. گروه کنترل: کبد- پرخونی، خونریزی، ترومبوس، هیپرپلازی مجاری صفراوی، نکروز و دژنرسانس مرکز لوبولی و اتساع سیاهرگ های مرکزی. کلیه- پرخونی، خون ریزی، نکروز بافت پوششی لوله ها، آتروفی گلومرولی، اتساع لوله ها و تشکیل قالب های سلولی و هیالینی. گروه شم 1: کبد- طبیعی وتنها پرخونی خفیف. کلیه- پرخونی. گروه شم 2: کبد- طبیعی و تنها پرخونی خفیف .کلیه- طبیعی، تنها پرخونی خفیف. مطالعات هیستوپاتولوژی حاکی از آن است که ویتامینc از ضایعات شدید کبدی و کلیوی ممانعت می نماید ولی همچنان آثاری از پرخونی و هیپرپلازی مجاری صفراوی در کبد و نیز نکروز بافت پوششی لوله ها در کلیه باقی می ماند. از اینرو شاید بتوان مصرف این ویتامین را توام با سایر ویتامین ها و مواد کاهنده اثرات ایسکمی، توصیه نمود.