این پژوهش به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف ترئونین جیره بر عملکرد تولیدی، پارامترهای کمی و کیفی تخم بلدرچین های تخم گذار و تعیین نیازمندی های کل اسیدآمینه ترئونین طراحی گردید. تعداد 240 قطعه بلدرچین ژاپنی(در سن10 هفتگی)، در قالب طرح کاملا تصادفی، شامل سه تیمار، چهار تکرار و تعداد بیست قطعه در هر تکرار، مورد استفاده قرار گرفتند. ابتدا، پرندگان بصورت انفرادی وزن کشی شده و بطور تصادفی بین واحدهای آزمایشی تقسیم شدند و سپس، به مدت 8 هفته با جیره های آزمایشی تغذیه شدند. اقلام اصلی جیره شامل ذرت، کنجاله سویا و ضایعات بوجاری گندم، جهت تعیین اسیدهای آمینه ،پروتئین خام، انرژی، چربی و خاکسترآنالیز شدند. جیره پایه (شاهد) حاوی60/18% پروتئین خام، 2700کیلوکالری در کیلوگرم انرژی قابل متابولیسم و 69/0% ترئونین بود. ال-ترئونین مصنوعی، برای تامین دو جیره آزمایشی دیگر(74/0% و 79/0% ترئونین)، به جیره پایه (شاهد) اضافه شد . درصد تولید و وزن تخم روزانه ثبت شد. پارامترهای عملکردی شامل مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی، بصورت هفتگی محاسبه شدند.پارامترهای کیفیت تخم، بصورت هر دو هفته یکبار مورد بررسی قرار گرفتند. در هر دو روز از نمونه برداری، همه تخم های مربوط به هر تکرار در طول 24 ساعت، جمع آوری، وزن کشی و به منظور مشخصات کیفی تخم ، بررسی شدند. معادلات رگرسیون خطی ، درجه دو و خط شکسته برای برآورد نیازمندی های کل اسیدآمینه ترئونین استفاده شدند. نتایج این پژوهش نشان داد که افزایش سطح ترئونین از69/0% به 74/0%، سبب افزایش مصرف خوراک شد(1/0>p) و بر دیگر ویژگی ها تاثیر معنی داری نداشت (05/0<p). افزایش سطح ترئونین جیره ای ، بصورت خطی ارتفاع سفیده، شاخص سفیده، رنگ زرده و واحد هاو را کاهش داد (05/0>p). رگرسیون درجه2 برای پارامتر های مصرف خوراک وطول سفیده رقیق برازش شد. روش تابعیت خط شکسته نیز برای همه شاخص ها بررسی شد، اما برای هیچ یک از آنها برازش نشد. نتایج کلی این پژوهش نشان داد که نیازمندی کل ترئونین براساس شاخص های مصرف خوراک و طول سفیده رقیق در بلدرچین تخم گذار، برابر با 292 (75/0%) میلی گرم در روز می باشد.