به طور کلی دو روش خطی و غیر خطی در تعیین آسیب پذیری ساختمان ها در برابر زلزله وجود دارد. استفاده از روش های خطی نسبت به روش های غیر خطی سرعت و قابلیت های بیشتری دارد. البته این مسئله بدین معنی نیست که روش های خطی نتایج دقیق تری نسبت به روش های غیر خطی ارائه می کند زیرا همانطور که در مراجع مختلف اشاره شده، بهترین روش مدلسازی، رفتار واقعی و الاستو پلاستیک سازه هنگام زلزله می باشد که این امر تنها با آنالیز غیرخطی امکان پذیر بوده و روش های خطی تنها به واسطه سهولت و عدم محدودیت در مدلسازی توصیه می گردند. شناخت رفتار لرزه ای سازه جهت تأمین سطح عملکرد مناسب، از محورهای اساسی روش های نوین طراحی می باشد. بنابراین بررسی اعتبار ضرایب موجود در آیین نامه های کنونی مهم بنظر می رسد. در این تحقیق ضریب شکل پذیری عضو تیر پیوند (m)، در دستورالعمل بهسازی لرزه ای ساختمان های موجود مورد بررسی قرار گرفته است. برای انجام این پژوهش رفتار یک سازه در دوامتداد x و y با تعداد دهانه مهاربندی مختلف، از یک ساختمان شش طبقه با سیستم مهاربندی برون محور در نظر گرفته شده است. سپس تحلیل قاب های مذکور با طول تیر پیوند متفاوت به طوری که دارای سه رفتار برشی، برشی – خمشی و خمشی باشند در دو سطح عملکرد ایمنی جانی و آستانه فروریزش با دو روش استاتیکی خطی و استاتیکی غیر خطی(pushover) انجام شده و مقادیر mبدست آمده با مقادیر آیین نامه برای سازه با مشخصات ذکر شده مقایسه شده است. نتایج حاصل از این ارزیابی ها در قالب پیشنهاداتی جهت تخمین، تصحیح ضرایب موجود در آیین نامه بهسازی ارائه گردیده اند. به عنوان نتیجه گیری کلی مقدار ضریب اصلاح (m) از حالت تیر پیوند برشی به سمت تیر پیوند خمشی سیر نزولی داشته است. مشاهده می شود قاب با تیر پیوند برشی در هر دو راستا و در هر دو سطح عملکرد یک روند منطقی را طی کرده است. ولی هرچه به سمت مقادیر تیر پیوند خمشی نزدیک می شویم به علت عملکرد نامناسب سازه تغییر در شرایط سازه، مانند تعداد دهانه مهاربندی و نوع سطح عملکرد تغییر زیادی در مقدار ضریب اصلاح (m) بوجود نمی آید.