تصمیمات سرمایه گذاری که در هر شرکت توسط مدیران ارشد اتخاذ می شوند، تاثیر بسزایی در رشد شرکت و افزایش ثروت سهامداران دارند. زمانی که شرکت با محدودیت در تامین مالی خارجی رو به رو است، موضوع حساسیت سرمایه گذاری نسبت به جریان های نقدی داخلی مطرح می گردد و کارایی تصمیمات سرمایه گذاری اهمیت بیشتری پیدا می کند. حساسیت سرمایه گذاری- جریان های نقدی علاوه بر شرایط بازار و ویژگی های شرکت ، تحت تاثیر خصوصیات فردی مدیران مانند اعتماد به نفس بیش از اندازه نیز قرار دارد، که این موضوع در حیطه مباحث مالی-رفتاری قرار می گیرد. مدیران دارای این ویژگی، به دلیل خوش بینی بیش از حد، اقدام به سرمایه گذاری در طرح هایی می نمایند که در واقعیت فاقد جریان نقدی مورد نیاز برای کسب بازده مورد انتظار سهامداران می باشد. همچنین با توجه به مسئله نمایندگی ممکن است مدیران در تصمیم گیری های خود در تضاد با منافع سهامداران عمل نموده و جریان های نقدی را جهت افزایش منافع شخصی به کار گیرند. از طرفی وجود محدودیت های مالی در تامین مالی ،که یکی از معیارهای مدرن تشخیص آن میزان ذخایر نقدی موجود در شرکت است، از عوامل تاثیرگذار بر میزان حساسیت سرمایه گذاری- جریان های نقدی می باشد. در این پژوهش تاثیر اعتماد به نفس بیش از حد مدیران ارشد بر حساسیت سرمایه گذاری- جریان های نقدی، و تاثیر ذخایر نقدی و هزینه های نمایندگی بر رابطه میان اعتماد به نفس بیش از حد مدیران ارشد و حساسیت سرمایه گذاری- جریان های نقدی مورد بررسی قرار گرفته است. به منظور بررسی این موضوع، نمونه ای شامل 103 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی دوره زمانی سال های 1385 تا 1389 مورد مطالعه قرار گرفته است. برای بررسی فرضیه های پژوهش، از روش رگرسیون لجستیک استفاده شده است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که در دوره زمانی مورد بررسی، اعتماد به نفس بیش از حد مدیران ارشد باعث افزایش حساسیت سرمایه گذاری-جریان های نقدی شده است. میزان ذخایر نقدی شرکت باعث افزایش تاثیر اعتماد به نفس بیش از حد مدیران ارشد بر حساسیت سرمایه-گذاری شده است اما تاثیر آن در سطح اطمینان 95% معنی دار نیست. همچنین طبق نتایج این پژوهش هزینه های نمایندگی شرکت ها به طور معناداری باعث افزایش تاثیر اعتماد به نفس بیش از حد مدیران ارشد بر حساسیت سرمایه گذاری جریان های نقدی گردیده است.