مطالعه حاضر به بررسی و مقایسه اثربازخورد آگاهی دهنده تصحیح کننده شفاهی و کتبی در دو سطح نوین برحسب یادگیری مورد غیر رایج s- سوم شخص می پردازد. در راستای هدف تحقیق، 191 نفر زبان آموز پسر رده سنی 11-14سال در کانون زبان ایران به عنوان شرکت کننده انتخاب شدند. پس از همگن سازی شرکت کنندگان از طریق همسطح سازی ، نمرات ترم گذشته و پیش آزمون در مورد دانش سوم شخص به عنوان هدف اصلی، 104 شرکت کننده در پنج گروه باقی ماندند (گ 1=22، گ 2=20، گ3=21، گ 4=21، گ 5=20 ). چهار گروه تجربی به ترتیب به صورت یادآور کتبی ضمیر، باز فرمولسازی بهبود یافته دیداری به عنوان بازخورد تصحیح کننده کتبی و یادآور شفاهی ضمیر، قالبسازی بهبود یافته شفاهی به عنوان نوع شفاهی بازخورد دریافت کردند و یک گروه کنترل که هیچ گونه بازخوردی دریافت نکردند.اجرای تحقیق در بیست دقیقه اول شش جلسه متوالی به مدت زمان یک ماه صورت گرفت. ابزار مورد استفاده شامل دو پیش آزمون موازی 33 سوالی و پس آزمون اصلی فوری بودند. آنالیز داده ها از طریق تحلیل کو واریانس، تی- تست جفتی هوشمند و تی– تست نشان داد که گروه های بازخورد تصحیح کننده کتبی نسبت به گروههای شفاهی عملکرد بهتری داشتند. نتایج این مطالعه می تواند راهنماییهایی مربوط به تدریس دستورزبان، تکنیکهای تصحیح خطا، و دوره های تربیت مدرس فراهم کند.