ایمنی و سلامت گوساله تازه متولد شده به میزان دریافت ایمیونوگلوبین ها از آغوز و سلامت دستگاه گوارش بستگی دارد. در این تحقیق اثر افزودن پروبیوتیک و سینبیوتیک به آغوز و شیر بر انتقال غیرفعال ایمیونوگلوبین ها، عملکرد و شاخص های سلامتی در گوساله مورد بررسی قرار گرفت. شانزده راس گوساله نر هلشتاین تازه متولد شده در چهار گروه تیماری در قالب طرح کاملا تصادفی به مدت 48 روز تیمارهای آزمایش را دریافت کردند. تیمارها شامل 1) آغوز و شیر بدون پروبیوتیک و سینبیوتیک (شاهد)، 2) آغوز و شیر با افزودن 2/5 گرم پروبیوتیک روزانه، 3) آغوز و شیر با افزودن 5 گرم پروبیوتیک روزانه و 4) آغوز و شیر با افزودن سینبیوتیک (2/5 گرم پروبیوتیک و 25 گرم پری بیوتیک روزانه) بود. آغوزدهی بلافاصله بعد از تولد و سه بار در روز انجام گرفت. مصرف شیر، آغوز و استارتر بصورت روزانه اندازه گیری می شد. خونگیری در روز های صفر، 1، 8، 16 و 48 انجام شد و برای اندازه گیری igg و tp خون استفاده شد. نتایج نشان داد که غلظت igg خون در تیمارهای پروبیوتیک 2/5 و 5 گرم به طور معنی داری بیشتر از گروه شاهد و سینبیوتیک بود (0/001> p). تفاوت معنی داری بین تیمارها در غلظت پروتئین تام خون، مصرف خوراک، میانگین روز از شیرگیری و زمان شروع مصرف استارتر وجود نداشت (0/05<p). افزایش وزن در کل دوره به صورت معنی داری در تیمار سینبیوتیک بیشتر از تیمار پروبیوتیک 2/5 بود (0/05> p) ولی با سایر تیمارها تفاوت معنی داری نداشت (0/05<p). ضریب تبدیل غذایی به صورت معنی داری در تیمار سینبیوتیک بهتر از تیمار شاهد بود (0/05> p) ولی با سایر تیمارها تفاوت معنی داری نداشت. افزودن پروبیوتیک به شیر و آغوز باعث افزایش معنی داری در نمره مدفوع نسبت به گروه شاهد شد و تفاوت بین پروبیوتیک 2/5 و 5 گرم نیز معنی دار بود (0/05> p). در مجموع، افزودن پروبیوتیک به تنهایی باعث افزایش جذب ایمیونوگلوبولین ها از آغوز به گوساله شده ولی استفاده از سینبیوتیک بر شاخص های عملکردی موثرتر است. واژه های کلیدی: آغوز، پروبیوتیک، سینبیوتیک، ایمیونوگلوبین ها، عملکرد، گوساله