چکیده: پژوهش حاضر با هدف تبیین رابطه متغیرهای هوش معنوی و خلاقیت با اثربخشی در مدیران مداس مقطع ابتدایی ناحیه 4 شهر شیراز در سال تحصیلی 91- 90 انجام شد.روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بوده است.جامعه آماری 140 نفر مدیر بود. نمونه آماری بر اساس جدول مورگان 103 نفر بدست آمد. روش نمونه گیری به صورت تصادفی ساده انتخاب گردید. ابزار گرد آوری اطلاعات سه پرسشنامه هوش معنوی (کینگ)، خلاقیت (تورنس)، اثربخشی (هرسی و بلانچارد) بود . روایی ابزار از روش همسانی درونی وپایایی آن از طریق آلفای کرونباخ بررسی شد که برای پرسشنامه هوش معنوی این مقدار 95/0،برای پرسشنامه خلاقیت برابر 85/0،برای پرسشنامه اثربخشی 73/0 بدست آمد . مهم ترین نتایج این پژوهش عبارت بودند از اینکه: رابطه مثبت ومعناداری بین هوش معنوی و خلاقیت با اثربخشی مدیران وجود دارد وبین تمامی ابعاد هوش معنوی با اثربخشی رابطه معنادار می باشد . همچنین از بین چهار بعد خلاقیت با اثربخشی مولفه های سیالی ، بسط ،ابتکار رابطه معناداری با اثربخشی داشتند ولی بین مولفه انعطاف پذیری با اثربخشی رابطه معنادار وجود نداشت.هوش معنوی وخلاقیت پیش بینی کننده های قوی برای افزایش اثربخشی در سازمان های آموزشی شناخته شده اند که پیشنهاد می گردد برای اثربخشی مدیران و هدایت سازمان های آموزشی به سوی نتیجه مطلوب آموزش،از تقویت هوش معنوی و خلاقیت بهره گیریم. کلید واژه ها: هوش معنوی – خلاقیت – اثربخشی