پژوهش در مورد خط فارسی، تاریخچه‏ای کهن دارد و از دیرباز مورد بررسی و توجه دانشمندان و محققان مربوط به این رشته بوده است. خط فارسی یکی از ابزارهای نیرومندی است که می‏تواند به اشاع? فرهنگ و ادبیات فارسی کمک کند اما مشکلاتی مانند نداشتن علامت برای واکه‏ها، مشابهت حرف‏ها، تعداد شکل‏ها و تنوع املایی موانعی برای گسترش شایست? این خط می‏باشد. پیوسته‏نویسی‏ و جدانویسی‏ مشکل دیگری است که نویسندگان را دچار سردرگمی و شبهه می‏کند. برخی این مورد را به انعطاف‏پذیری خط فارسی نسبت می‏دهند. در این پژوهش تلاش داریم تا با بررسی دستور خط مصوب فرهنگستان زبان و ادب فارسی و مقایس? آن با گرایش نوشتاری مردم به ارائ? پیشنهادی برای تعدیل این انعطاف‏پذیری و دستور خط دست یابیم. پیکر? مورد بررسی، آماری از بسامد واژه‏های به کار برده شده در روزنامه‏ها، مجله‏ها و مقاله‏ها بدست می‏دهد. بر اساس مطالعات انجام شده روی پیکر? حاضر که شامل 10,136,415 نماد و 154,595 نوع است، به این نتیجه نائل آمدیم که استفاده از واژه‏های مصوب، هشت برابر بیشتر از واژه‏های غیرمصوب بوده و میان این دو اختلاف معنی‏داری وجود دارد.