در سال های اخیر، کشت و تولید گیاه دارویی بادرنجبویه (melissa officinalis) به دلیل خواص درمانی و ترکیب شیمیایی آن، بسیار مورد توجه بوده است. بدین منظور آزمایشی طی سال های 1390 الی 1391 در استان مازندران به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک کاملا تصادفی با 3 تکرار اجرا شد، که کرت های اصلی شامل دو فاصله کشت (35 و 55 سانتی متر روی ردیف) و کرت های فرعی شامل چهار سطح کودی: شاهد، کود دامی (دو سطح کود گاوی شامل: 20 و 40 تن در هکتار) و یک سطح کود شیمیایی بود. برداشت قبل از گلدهی انجام شد. صفات اندازه گیری شده شامل ارتفاع بوته، وزن تر و خشک برگ، کلروفیل a، کلروفیل b، کلروفیل کل، کارتنوئید، فنل کل، آنتی اکسیدان و کافئیک اسید بود. نتایج نشان داد که تیمار کود دامی تأثیر معنی داری بر کلرفیل a، کلروفیل کل، کارتنوئید، فنل کل، آنتی اکسیدان و کافئیک اسید داشت و در اکثر موارد بیشترین مقدار در کود دامی 40 تن در هکتار نسبت به سایر تیمار ها مشاهده شد. همچنین تیمار کودی تأثیر معنی داری بر ارتفاع بوته، وزن تر و خشک برگ و کلروفیل b نداشت. فاصله کشت در کلیه صفات بی تاثیر بود. با توجه به نتایج آزمایش حاضر، استفاده از کود های دامی (مثل کود گاوی) می تواند جایگزین مناسبی برای کود های شیمیایی و راهی برای دستیابی به کشاورزی ارگانیک باشند.