پلی هیدروکسی آلکانوات ها پلیمرهایی زیستی با خاصیت تخریب پذیری زیستی و سازگاری زیستی می باشند و به عنوان جایگزین هایی مناسب برای پلاستیک های پتروشیمیایی معرفی شده اند. این پلیمرها به صورت گرانول های درون سلولی در شرایط نامطلوب غذایی به عنوان منبع کربن و انرژی در سلول ذخیره می شوند. مشکل اساسی که با تولید صنعتی این بیوپلیمرها همراه است، هزینه بالای منبع کربن برای تولید پلیمر می باشد. هدف از این مطالعه جداسازی باکتری های مولد پلی هیدروکسی آلکانوآت از پساب پتروشیمی بندرامام و استفاده از این پساب به عنوان محیط اصلی تولید پلیمر به منظور کاهش هزینه تولید می باشد. در این مطالعه باکتری های تولید کننده پلیمر از پساب پتروشیمی بندر امام جداسازی شدند. در مرحله اول 77 باکتری جداسازی شد. به منظور غربالگری، جدایه های خالص شده بر روی محیط اختصاصی تولید پلیمر کشت داده شد و رنگ آمیزی سودان سیاه و nile blue انجام شد. از میان 58 جدایه تولید کننده، 11 جدایه با بیشترین توان تولید در پساب پتروشیمی بندر امام کشت داده شد. پلیمر از سلول های لیوفیلیزه شده باکتری استخراج شده و بر روی آنها آنالیزهای nmr,ftir,gc-ms و dsc انجام شد. در این مطالعه bacillus subtilis strain bipc03 به عنوان برترین جدایه تولید کننده پلیمر معرفی شد و محتویات پلیمر در محیط اختصاصی تولید و پساب پتروشیمی به ترتیب 56/89 و 6/86 درصد گزارش گردید همچنین آنالیزهای ساختاری نشان داد که پلیمر استخراج شده پلی هیدروکسی بوتیرات می باشد. نتیجه این تحقیق نشان می دهد که استفاده از جدایه های بومی ساکن زیستگاه هایی با محتوای کربن بالا، گزینه مناسب جهت تولید پلیمرهای زیست تخریب پذیر می باشند. این رهیافت می تواند در تبدیل پسماندها که گاهی آلودگی های زیست محیطی را نیز موجب می شوند، به ترکیباتی با ارزش افزوده موثر باشد.