زمینه و هدف:ارتباط بین هیپوفسفاتمی شدید و نارسائی تنفسی شناخته شده است. اما مطالعات کمی ارتباط بین غلظت فسفر سرم و تأخیر در جدا شدن از ونتیلاتور را به طور اختصاصی بررسی کرده اند. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین هیپوفسفاتمی و تأخیر در جدا شدن از ونتیلاتور در بیماران بستری در بخشicu می باشد. روش کار:این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی بر روی100 بیمار متصل به ونتیلاتور در بخشicu بیمارستان شهید باهنر شهرستان کرمان در سالهای 1387 و 1390انجام شد. دستگاه ونتیلاتوروکیت اندازه گیری فسفر برای همه بیماران یکسان بود.فسفر سرم و (maximum inspiratory pressure)mip همزمان با اقدام به weaningاندازه گیری می شد فسفرکمتر ازmg/dl6/2 به عنوان هیپوفسفاتمی وmip کمتر از-20cmh2o به عنوان ضعف عضلانی در نظر گرفته می شدند. بیمارانی که قادر به جدا شدن از ونتیلاتور نمی شدند تحت درمان با قرص فسفات ساندوس به مدت 2 روز قرار می گرفتند و سپس روز سوم همزمان با جدا شدن از ونتیلاتور فسفر و mip اندازه گیری می شد. بیمارانی که بار دیگر موفق به جدائی از ونتیلاتور نبودند برای بار دوم تحت درمان با قرص مشابه مرحله نخست قرار می گرفتند. فسفروmip همزمان با اقدام به جدا شدن از ونتیلاتور اندازه گیری می شد. و این مراحل تا زمان جدا شدن بیمار از ونتیلاتور ادامه می یافت میانگین مقادیر فسفروmip و نوع ارتباط آنها با جدائی از ونتیلاتور با نرم افزارspss-16 تعیین و مورد تجزیه وتحلیل آماری قرار گرفت و pvalue<0.05 معنی دار تلقی می شد. یافته ها:بین وزن، سن و جنس با هیپوفسفاتمی و جداشدن از ونتیلاتور ارتباط معنی داری وجود نداشت (p>0.05). بیمارانی که غلظت فسفر سرم وmip بیشتری داشتند موفقیت در جدا شدن از ونتیلاتور به طور معنی داری در نظر گرفته شد. نتیجه گیری:این یافته ها نشان داد که بین هیپوفسفاتمی و تأخیر در جدا شدن از ونتیلاتور در بیماران بستری در بخش icu ارتباط وجود دارد.