مسیری که توسط آن انسان ها helicobacter pylori را بدست می آورند ناشناخته است. چندین مطالعه ی اپیدمیولوژیکی، انتقال دهانی- مدفوعی را به عنوان یک مسیر انتقال احتمالی h. pylori پیشنهاد می کند. در حال حاضر، روش تشخیص عفونت فعال، شامل کشت، بافت شناسی، تست سریع اوره آز و واکنش زنجیره ای پلی مراز بر روی نمونه بیوپسی است. این روش ها دقیق هستند اما نیازمند نمونه گیری تهاجمی بعد از آندوسکوپی هستند. تست های غیرتهاجمی نیز که بر پایه سرم و تنفس می باشد همچنین معایبی دارند. اگرچه، تست های برپایه مدفوع می توانند مناسب باشند زیرا هم کم هزینه است و هم این که در بزرگسالان و کودکان قابل اطمینان می باشد. در میان آن ها، کشت مدفوع به عنوان یک روش با ارزش نه تنها به طور اختصاصی موجب آشکارسازی عفونت می شود بلکه توانایی جداسازی ارگانیسم زنده را نیز فراهم می کند. هدف از این مطالعه اپتیمم سازی کشت مدفوع برای تشخیص عفونت h. pylori می باشد. به منظور راه اندازی چنین روش بهینه ای، مدفوع از یک بیمار غیر عفونی گرفته شد و h. pylori در آن تزریق شد و شرایط متفاوت توسط روش های متنوع آزمون شد. با ارزیابی روش موثرتر، نمونه تازه مدفوع از 50 فرد مراجعه کننده به بیمارستان شریعتی که دارای مشکلات گوارشی فوقانی در آندوسکوپی، و تست اوره آز مثبت یا منفی در همان جا، گرفته شد. در میان روش های بررسی شده، روش ترکیبی (کلستیرامین، سانتریفوژ و فیلتراسیون) به عنوان روش مناسبی در جداسازی h. pylori از نمونه های مدفوع بیماران می باشد. حساسیت و اختصاصیت این روش 30% و 100% به ترتیب می باشد. اگرچه حساسیت این متد نیز هنوز پایین است، اختصاصیت بسیار بالایی دارد و هماهنگی بین کشت مثبت بیوپسی، تست hpsa مثبت و کشت مثبت مدفوع دیده شد.