فرآیندهای غشایی برای جداسازی عنصرهای شیمیایی بسیار مهم بوده و در حال تبدیل شدن به یک روش جای گزین برای فرآیندهای معمول جداسازی هستند. غشای مایع به-صورت بالقوه، روش قدرت مندی را فراهم آورده که عملکرد جداسازی های مختلف را تحت تاثیر قرارداده است. غشای مایع امولسیونی دارای مزیت هایی نسبت به دیگر روش های غشای مایع است که به عنوان مثال می توان به عملکرد ساده، راندمان بالا، وقوع استخراج و دفع در یک مرحله و نسبت سطح به حجم بالا اشاره کرد. روش غشای مایع امولسیونی پتانسیل بالایی برای بازیابی و حذف یون های فلزی مختلف دارد، جایی که روش های معمول راندمان پایین تری را رقم می زنند. در بخش اول از کار حاضر استخراج یون های مس(ii) از محیط آمونیاکی به روش غشای مایع امولسیونی با استفاده از یک حامل بازشیف مورد مطالعه قرار گرفت. تاثیر عامل های مختلف بر میزان استخراج از جمله: سرعت امولسیون کردن، غلظت سورفکتانت، سرعت هم-زدن، غلظت لیگاند، نوع و غلظت فاز داخلی، نسبت حجمی فاز امولسیونی به فاز دهنده و نسبت حجمی فاز روغنی غشا به فاز داخلی بررسی و بهینه شد. در ادامه این کار به منظور اطمینان از انتقال یون های مس(ii) به فاز داخلی از روش انجماد و سانتریفیوژ کردن برای شکستن امولسیون ها استفاده شد. در بخش دوم در شرایطی که تمامی متغیرهای مهم بر جداسازی یون های مس(ii) به روش غشای مایع امولسیونی در مقدار بهینه خود بودند، نتیجه های به دست آمده از آزمایشگاه با سه مدل اساسی که برای بیان چگونگی انتقال جرم در غشای مایع امولسیونی ارایه شده-است، مقایسه شد. نتیجه این بررسی نشان داد که مدل انتقال جرم تحت کنترل هم زمان نفوذ و واکنش شیمیایی بیش ترین تطابق را با نتیجه های تجربی دارد.