هدف این پژوهش، بررسی و تحلیل جایگاه هوش معنوی و مولفه های آن در میان مجریان و دریافت کنندگان برنامه درسی دین و زندگی سال چهارم متوسطه می باشد. جامعه آماری این تحقیق شامل تمام «دبیران دین و زندگی» و دانش آموزان سال چهارم متوسطه کاشان است که از میان دانش آموزان با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای 348 دانش آموز انتخاب شدند. با توجه به محدود بودن تعداد دبیران، همه آنها مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه هوش معنوی می باشد. نتایج حاصله از این پژوهش نشان داد که میان دبیران دین و زندگی و دانش آموزان سال چهارم متوسطه از نظر هوش معنوی تفاوت معناداری وجود ندارد. در عین حال که میان دانش آموزان دختر و پسر از نظر میزان برخورداری از هوش معنوی تفاوتی معنادار وجود دارد. علاوه بر این، یافته های پژوهش حاضر موید آن است که میزان شناخت و آگاهی دبیران دین و زندگی از مولفه های هوش معنوی در حد نازلی است و اصولاً این حوزه در مقطع متوسطه با تنگناها و چالش های جدّی مواجه می باشد.