توسعه روز افزون صنایع سنگبری، منجر به افزایش تولید ضایعات حاصل از این صنایع گردیده و این خود مدیریت صحیحی را از نقطه نظر زیست محیطی طلب خواهد نمود. تصفیه و بازیابی آب آلوده شده طی فرآیند تولید محصولات کارخانه و بازگشت آن به سالن تولید جهت مصارف مجدد، بسیار پر هزینه بوده و در صورت عدم اجرا، علاوه بر هدر رفت آب، تخریب محیط زیست را نیز در پی خواهد داشت. در حال حاضر از دو روش سنتی یا مدرن در تصفیه پسآب کارخانجات سنگبری بهره گیری می شود. به گونه ای که در روش مدرن، به منظور تصفیه سریع آب و استفاده مجدد آن از روش انعقاد و لخته سازی استفاده می شود. ذرات معلق (tss) موجود در پسآب صنایع سنگ بری موجب پایین آمدن راندمان دستگاه ساب که باعث کدر شدن سنگ و جلوگیری از خوب صیقل خوردن و شفافیت سنگ می شود و همچنین موجب گرفتگی لوله های انتقال آب به ماشین آلات می شود. در مطالعات پیشین، عموماً در تصفیه پساب سنگبری از سه نوع منعقدکننده، کلریدفریک، آلوم و کلرید آلومینیوم استفاده شده است. در تحقیق حاضر با بهره گیری از طراحی آزمایشات به روش رویه پاسخ سطح (rsm)، مقدار بهینه غلظت منعقدکننده و ph واکنش به عنوان دو عامل موثر در حذف tss پساب، مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور و بر اساس طرح ccd (یکی از طرح های متداول در rsm)، یازده آزمایش برای هرکدام از منعقدکننده ها طراحی و اجرا گردید. نتایج حاصله حاکی از آن است که بیشترین راندمان حذفtss و کدورت با استفاده از منعقدکننده های کلریدفریک در شرایط ph=10.12 و dosage=0.519 (g/l) به میزان 88% حذف tss و کدورت باقیمانده 19 ntu و آلوم در شرایط ph=10.62 و dosage=1.092 (g/l) با میزان 87% حذف tss و کدورت باقیمانده 18 ntu بوده و پس از آن منعقدکننده کلرید آلومینیوم ph=9.23 وdosage=0.780 (g/l) با 80% حذف tss و کدورت باقیمانده 19 ntu، قرار خواهد گرفت. هر سه منعقدکننده مورد استفاده در این تحقیق در ph بازی نتایج مناسبی نشان داده اند.